بهترین غذا برای سگ های با معده حساس و مشکلات گوارشی
16 آبان 1403
نژاد ویمارانر، که به «شبح نقره‌ای» معروفه، در اصل به عنوان یه سگ شکاری و برای شکار طعمه‌های بزرگ مثل گوزن و خرس پرورش داده شد و در زادگاه خودش، یعنی آلمان، بسیار پرطرفدار بود. این نژاد باشکوه اما پر دردسر تا به امروز هنوز در زمین‌های شکار دیده می‌شه اما اگه نیازش به ورزش تأمین بشه، برای خانواده‌ها هم مناسبه.
ویمارانر می‌تونه یه دوست و همراه عالی برای آدم‌ها باشه اما از اونجایی که ذاتاً برای شکار پرورش داده شده، سطح انرژی و غریزۀ شکار در این نژاد بالاست. پس اگه تجربۀ نگهداری از سگ ندارین و تو آپارتمان زندگی می‌کنین، حواس‌تون رو جمع کنین چون این نژاد به آموزش و فعالیت بدنی مستمر احتیاج داره ولی اگه برای برآورده کردن نیازهای این نژاد آماده‌این، باید این خبر خوبُ بهتون بدم که قراره یه عضو وفادار و مهربون به خانواده اضافه کنین. مثل همیشه، یادتون باشه که به موقع پاپی‌های این نژاد رو با موقعیت‌های مختلف اجتماعی آشنا کنین.
شاید اولین برخورد شما با نژاد ویمارانر مربوط به تصاویر، تقویم‌ها و کتاب‌های ویلیام وگمن (William Wegman) باشه. ویلیام وگمن یه عکاس حرفه‌ایه که با استفاده از کلاه‌گیس، لباس و باقی تجهیزات، این نژادُ به شمایل انسان درمی‌آره. مثلاً ویمارانر صبور خودشُ شکل لویی چهاردهم درآورده که جلوی تلویزیون لم داده و لباس شنل قرمزی به تنش کرده.
اما در گذشته، نژاد ویمارانر وظیفۀ شکار طعمه‌های بزرگ مثل گوزن، خرس و گرگ رو بر عهده داشت. به مرور زمان، با کوچک شدن جنگل‌های آلمان و نادر شدن طعمه‌های بزرگ، صاحبان ویمارانر از استعداد این نژاد برای شکار پرنده، خرگوش و روباه استفاده کردن.
اسم این نژاد برگرفته از دربار ویمار یعنی زادگاه این نژاده. اشرافیان دربار دنبال یه نژاد دلیر و باهوش می‌گشتن که شامۀ قوی داشته باشه و سرعت و استقامت بدنی‌ش بالا باشه. هنوز نمی‌دونیم اشرافیان دربار چطور تونستن به این سگ رویایی، که در اون زمان ویمار شکارچی نام داشت، دست پیدا کنن ولی گفته می‌شه ویمارانر حاصل جفت‌گیری نژادهای مختلف از جمله پوینتر انگلیسی، گریت دین و سگ شکاری خاکستری-نقره‌ای یا سگ مزرعه‌ست.
امروزه نژاد ویمارانر چندتا لقب دوست‌داشتنی داره (وایمز، شبح خاکستری یا نقره‌ای). بخشی از جذابیت این نژاد به موی براق و خاکستری-نقره‌ای و چشم‌های کهربایی، آبی-خاکستری یا طوسی برمی‌گرده اما جذابیت این نژاد به ظاهر متفاوتش خلاصه نمی‌شه.
این نژاد باشکوه و اشرافی خیلی دوست‌داشتنی و وفاداره. اولین خواستۀ ویمارانر اینه که کنار صاحبش باشه و ترجیح می‌ده با صاحبش تماس فیزیکی داشته باشه. معمولاً این نژاد کنار پای شما دراز می‌کشه یا تو خونه دنبال‌تون راه می‌افته. پس بی‌دلیل نیست که اکثر ویمارانرها به لقب سایه شناخته می‌شن.
نژاد ویمارانر اولین بار در قرن 19 میلادی در دربار ویمار (یعنی آلمان امروزی) متولد شد. اشرافیان آلمان عاشق شکار بودن و دنبال یه نژاد شجاع و باهوش می‌گشتن که سرعت بالا، شامۀ قوی و بدن ورزیده داشته باشه. این نژاد موقع شکار کنار صاحب راه می‌افتاد و شب‌ها کنار آتیش نزدیک صاحبش می‌خوابید.
هنوز نمی‌دونیم اشرافیان دربار چطور تونستن به این سگ رویایی، که در اون زمان ویمار شکارچی نام داشت، دست پیدا کنن ولی گفته می‌شه ویمارانر حاصل جفت‌گیری نژادهای مختلف از جمله بلادهوند، پوینتر انگلیسی، پوینتر موکوتاه آلمانی، گریت دین و سگ شکاری خاکستری-نقره‌ای یا سگ مزرعه‌ست.
بعد از گذشت چند دهه، جنگل‌های آلمان کوچک و طعمه‌های بزرگ نادر شد. پس صاحبان ویمارانر از استعداد این نژاد برای شکار پرنده، خرگوش و روباه استفاده کردن. در سال 1897، یه انجمن اختصاصی برای بقای ویمارانر و نظارت پرورش‌دهندگان معتبر روی نحوۀ پرورش این نژاد در آلمان تأسیس شد. عضویت در این انجمن شرط خرید ویمارانر بود و برای پرورش این نژاد قوانین سفت و سخت در نظر گرفته شد.
در سال 1929، هاوارد نایت (Howard Knight)، ورزشکار آمریکایی، به عضویت انجمن آلمان دراومد و موفق شد دو سگ ویمارانر رو به آمریکا وارد کنه. نایت قول داد که این سگ ها رو با نژادهای دیگه جفت نمی‌ندازه اما آلمانی‌ها اونقدر روی این «شبح‌های خاکستری» تعصب داشتن که دوتا سگ عقیم‌شده رو برای اون فرستادن اما نایت ناامید نشد و به تلاشش برای وارد کردن و پرورش سگ های اصیل در آمریکا ادامه داد.
سرانجام در سال 1938، نایت موفق شد سه ویمارانر ماده و یه پاپی نر از این نژادُ وارد آمریکا کنه. دوتا از ماده‌ها (به اسم‌های آدا و دورل شوارتزن کامپ (Adda and Dorle v. Schwarzen Kamp)) از یه مادر بودن و سومی یه مادۀ یک ساله به اسم آئورا گیلبرگ (Aura v. Gailberg) بود. پاپی نر مارس ولفسراید (Mars aus der Wulfsreide) نامیده شد. سایر پرورش‌دهنده‌ها در تلاش برای پرورش ویمارانر در آمریکا به نایت ملحق شدن و در سال 1942، انجمن ویمارانر آمریکا (Weimaraner Club of American) تشکیل شد. در اواخر سال 1942، نژاد ویمارانر توسط انجمن سگ های آمریکا (American Kennel Club) به رسمیت شناخته شد.
اولین حضور رسمی این نژاد در سال 1943 در مسابقات زیبایی انجمن سگ های وست‌مینستر (Westminster Kennel Club) اتفاق افتاد. در دوران جنگ جهانی دوم، کار نگهداری از سگ ها برای پرورش‌دهنده‌ها دشوار شد. در نتیجه، تعداد زیادی از ویمارانرهای برجسته به آمریکا فرستاده شدن. در اواخر جنگ جهانی دوم، تعداد زیادی از ارتشیان آمریکا ویمارانرها رو با خودشون به خونه بردن و محبوبیت این نژاد (به ویژه با ورود ویمارانر رئیس جمهور دوایت آیزنهاور، یعنی هایدی، به کاخ سفید) به سرعت گسترش پیدا کرد.
در اواسط و اواخر دهۀ 50، ویمارانر در لیست محبوب‌ترین نژادهای انجمن سگ های آمریکا در رتبۀ 12 قرار داشت. متأسفانه، همونطور که پیشبینی می‌شد، افزایش محبوبیت منجر به پرورش غیر اخلاقی و نامعتبر شد. با افت کیفیت نژاد و گسترش مشکلات اخلاقی، محبوبیت ویمارانر کاهش پیدا کرد.
در اواخر دهۀ 60، تعداد ویمارانرها نسبت به سال 1957 تقریباً به نصف رسید. سیر نزولی خرید این نژاد در دهۀ 70 و 80 ادامه داشت. بنابراین، پرورش‌دهندگان مسئول (که صرفاً درگیر پرورش پاپی برای فروش نبودن)، فرصت پیدا کردن تا وضعیت سلامتی، اخلاقی و ظاهر این نژادُ ارتقا بدن. میزان ثبت و اقبال مردم به نژاد ویمارانر در دهۀ 90 افزایش پیدا کرد و امروزه این نژاد باز هم جزو محبوب‌ترین نژادها در آمریکاست. ویمارانر از بین 155 نژاد که در انجمن سگ های آمریکا ثبت شده در رتبۀ 30 قرار داره.
داستان‌های قدیمی درمورد ویمارانر باعث شده فکر کنیم این نژاد از بدو تولد تربیت شده و از همه نظر عالی و بی عیب و نقصه. تا جایی که خیلی‌ها حتی تا به امروز راجع به این نژاد همین فکرُ می‌کنن ولی زهی خیال باطل چون هیچ نژادی از بدو تولد خوش‌برخورد و تربیت‌شده نیست.
معمولاً ویمارانرها مهربون، شجاع، هشیار و مطیع هستن. تمام این ویژگی‌ها باعث می‌شه این نژاد به عنوان دوست و همراه و سگ نگهبان عالی ظاهر بشه. از طرفی، ویمارانر جسور، باهوش، عجول و لجبازه. کافی‌ـه یه کوچولو بهش میدون بدی تا ریاست خونه رو به دست بگیره. اونوقته که دیگه شروع می‌کنه به جویدن وسایل، واق‌واق کردن، افتادن دنبال گربه‌ها و دزدیدن سرخ‌کردنی از روی کانتر. اگه ویمارانر به موقع اجتماعی نشه و مربی حرفه‌ای نداشته باشه، دچار مشکلات رفتاری جدی (مثل گاز گرفتن) می‌شه.
عوامل مختلف، مثل ژنتیک، آموزش و جامعه‌پذیری، روی خصوصیات اخلاقی تأثیر می‌ذاره. پاپی‌هایِ خوش اخلاق، کنجکاو و بازیگوش هستن، دوست دارن به آدم‌ها نزدیک بشن و خودشون‌و تو بغل دیگران جا کنن. برای انتخاب پاپی، حد وسط رو در نظر بگیرین. یعنی برین سراغ اون پاپی که مودب روی پای شما می‌شینه، نه اونی که بقیۀ خواهر و برادرهاش‌و گاز می‌گیره یا اونی که یه گوشه قایم شده. یادتون باشه برای به سرپرستی گرفتن پاپی، با پدر یا مادرش هم ملاقات کنین تا اخلاقش دستتون بیاد (معمولاً مادرها دم دست هستن). ملاقات با خواهر و برادرها یا فک و فامیل پدر و مادر هم به شما کمک می‌کنه پیش خودتون سبک و سنگین کنین که وقتی پاپی بزرگ شد، قراره چه اخلاقی پیدا کنه. پاپی‌ها باید مهربون، آروم و ساکت باشن و بشه راحت باهاشون زندگی کرد.
لازمه ویمارانر، مثل بقیۀ نژادها، خیلی زود در معرض آدم‌ها، موقعیت‌ها، صداها و تجربه‌های مختلف قرار بگیره و اجتماعی بشه. اگه پاپی ویمارانر به خوبی اجتماعی بشه، در بزرگسالی مودبانه رفتار می‌کنه.
پیشنهاد می‌کنیم تو مهد ثبت نامش کنین. مهمون دعوت کنین، به پارک‌های شلوغ برین، با هم به فروشگاه‌هایی برین که با ورود سگ ها مشکل ندارن و با هم پیاده‌روی کنین تا با همسایه‌ها آشنا بشه و آداب معاشرت یاد بگیره.
روی هم رفته، ویمارانر نژاد سالمیه اما مثل همۀ نژادها، مستعد بعضی بیماری‌هاست. البته لزوماً همۀ ویمارانرها به این بیماری‌ها مبتلا نمی‌شن ولی اگه به فکر نگهداری از این نژاد هستین، بهتره به نکات زیر توجه کنین.
به بروز اختلال و ناهنجاری در مفصل لگن، دیسپلازی لگن گفته می‌شه که ممکنه یک یا هر دو طرف بدنُ درگیر کنه. گاهی این وضعیت با علائم بالینی همراه نیست. گفته می‌شه این وضعیت ارثی‌ـه اما عوامل رشدی و محیطی هم در بروز این وضعیت نقش دارن.
یه بیماری مرگبار که سگ های بزرگ با سینۀ ستبر، مثل ویمارانر، رو درگیر می‌کنه (مخصوصاً اگه روزی یک وعدۀ حجیم داشته باشن، سریع غذا بخورن، در یه وعده کلی آب بخورن یا بعد غذا فعالیت بدنی شدید داشته باشن). بعضی‌ها معتقدند بلند بودن ظرف غذا و نوع غذا در بروز این وضعیت نقش داره. این مشکل بیشتر در سگ های پیر دیده می‌شه. نفخ زمانی اتفاق می‌افته که معده از گاز یا هوا ورم می‌کنه و بعد می‌چرخه. در این شرایط، سگ نمی‌تونه برای خلاص شدن از شر هوای اضافه در معده آروغ بزنه یا استفراغ کنه و خون به قلب نمی‌رسه. فشار خون کاهش پیدا می‌کنه و بدن سگ وارد شوک می‌شه. اگه سگ فوراً تحت مراقبت بالینی قرار نگیره، جون خودش‌و از دست می‌ده. اگه شکم سگ‌تون باد کرده، زیاد آب دهن می‌ریزه و حالت تهوع داره اما استفراغ نمی‌کنه، احتمال نفخ رو در نظر بگیرین. بی‌قراری، افسردگی، رخوت، ضعف و بالا رفتن ضربان قلب هم از جمله علائم این وضعیته. در صورت مشاهدۀ این علائم، هر چه زودتر به دامپزشک مراجعه کنین.
نوعی اختلال خون ارثی که در اثر کمبود آنتی‌ژن 8 (عامل فون ویلبراند) رخ می‌ده. اولین علامت این بیماری، خونریزی شدید بعد از جراحت یا جراحی‌ـه. ممکنه چند علامت دیگه، مثل خونریزی بینی، لثه، معده یا روده، هم ظاهر بشه. اکثر سگ ها می‌تونن با وجود این بیماری به زندگی عادی ادامه بدن. اگه فکر می‌کنین سگ شما به بیماری فون ویلبراند مبتلاست، به دامپزشک مراجعه کنین تا به کمک آزمایش به تشخیص قطعی برسین.
در این بیماری، معمولاً روی پلک پایین، یه ردیف مژۀ اضافه رشد می‌کنه که باعث آسیب و پارگی قرنیه می‌شه.
در این اختلال، که معمولاً از شش ماهگی ظاهر می‌شه، پلک به داخل برمی‌گرده و حدقۀ چشم خراش برمی‌داره یا آسیب می‌بینه. ممکنه این وضعیت هر دو چشم رو درگیر کنه. اگه ویمارانر شما دچار این مشکل باشه، احتمالاً متوجه می‌شین که چشم‌هاش‌و می‌ماله. این وضعیت با جراحی درمان می‌شه.
اولین چیزی که باید درمورد ویمارانر بدونین اینه که این نژاد یه سگ خونگی‌ـه و نباید داخل لونه یا حیاط پشتی نگهداری بشه. در ضمن، برای زندگی در آپارتمان هم مناسب نیست. این نژاد فعال و پرانرژی به یه حیاط بزرگ و حصارکشی‌شده احتیاج داره تا بتونه آزادانه بدوه و به یه خانوادۀ فعال نیاز داره تا ورزش و تحریک ذهنی مورد نیاز رو دریافت کنه.
این نژاد زیاد به درد آدم‌های سختگیر نمی‌خوره چون ممکنه بیاین خونه و ببینین ویمارانر در تلاش برای پاکسازی موش، موش کور و حشرات، کل حیاطُ زیر و رو کرده و تازه بابت تلاشی که به خرج داده، کلی به خودش افتخار می‌کنه. پس یادتون باشه همینطور که دارین تو ذهن‌تون حساب می‌کنین برگردوندن حیاط به شرایط قبل چقدر وقت، هزینه و انرژی می‌بره، از سگ‌تون تعریف کنین. شاید بهتره بیشتر حواس‌تون به ویمارانر باشه و تایم ورزش و فعالیت بدنی‌شُ بالا ببرین.
اگه دل‌تون نمی‌خواد ویمارانر وقت و بی‌وقت پارس کنه، با دندون به جون وسایل خونه بیفته و شروع به کندن زمین کنه، چند ساعت در روز باهاش ورزش کنین. با سگ‌تون بدوین و بازی کنین، با هم به پیاده‌روی یا کوهنوردی برین، بهش یاد بدین دنبال دوچرخۀ شما بدوه یا در مسابقات سرعتی و فلای‌بال ثبت نام کنین. البته یادتون نره که می‌تونین ویمارانرُ با خودتون به شکار ببرین.
نگهداری از پاپی ویمارانر کار سختی‌ـه و به نظارت دقیق احتیاج داره چون ممکنه با دندون به جون وسایل خونه بیفته و آموزش دستشویی بهش آسون نیست. بهتره از جعبه استفاده کنین. اضطراب جدایی در نژاد ویمارانر شایع و مخربه. تا جایی که ممکنه سگ شما در تلاش برای درست کردن یه لونۀ امن، فرش یا مبل خونه رو سوراخ کنه.
ویمارانر یه ویژگی دیگه هم داره که مشکل رفتاری نیست اما می‌تونه یه ویژگی منفی باشه. دهن ویمارانر شُل‌ـه؛ یعنی وقتی آب می‌خوره، آب از همه جا می‌ریزه بیرون. پس همیشه دستمال و حوله دم دست داشته باشین تا پوزه و دور و اطرافش‌ُ تمیز کنین.
ویمارانر خیلی باهوشه ولی لجباز هم هست. ترکیب این دو ویژگی کار تربیت این نژادُ سخت می‌کنه. پس برای آموزش به ویمارانر استمرار و جدیت به خرج بدین اما مهربون و ملایم رفتار کنین. این نژاد حساسه و به خشم واکنش مثبت نشون نمی‌ده اما باید بهش «نه» بگین و نشون بدین که باهاش شوخی ندارین. جلسات آموزشی رو کوتاه و جالب نگه دارین و هر بار درست رفتار کرد، ازش تعریف کنین.
نکتۀ آخر اینکه زیاد سخت نگیرین. میزان فرمانبرداری ویمارانر به عوامل مختلف بستگی داره اما این نژاد همیشه به یه روش بامزه از دستورات سرپیچی می‌کنه. از جمله استعدادهای مختلف که ویمارانر توی خونه به دست می‌آره می‌شه به گرفتن یخ از در یخچال، باز کردن شیر آب، دروازه و در (شامل در یخچال) اشاره کرد. ویمارانر مثل آب خوردن تردستی یاد می‌گیره و شما می‌تونین برای سرگرم کردن این نژاد بهش تردستی یاد بدین تا خرابکاری به بار نیاره.
موی بدن ویمارانر کوتاه، نرم و براقه و به رنگ‌های خاکستری و نقره‌ای دیده می‌شه. معمولاً موی سر و گوش‌ها کمرنگ‌تره. ویمارانر موبلند جزو استانداردهای انجمن سگ های آمریکا نیست اما در کشورهای اروپایی به رسمیت شناخته می‌شه.
ویمارانر موبلند، موهای ابریشمی داره و موهای دم و پنجه‌ها تنک و پرماننده اما در آمریکا نادره. پوزۀ ویمارانر خاکستری تیره‌ست. پوست داخل چین و چروک‌های گوش و روی لب صورتی‌ـه (سفید یا مشکی نیست). در این قسمت مو دیده نمی‌شه یا تارهای نازک مو رشد می‌کنه.
ویمارانر جزو نژادهاییه که نگهداری از موهاش کار راحتیه. حتی اگه بین گل و لای غلت بزنه، موی بدنش جوری‌ـه که انگار گل و گرد و خاک به بدن نمی‌چسبه. هر هفته با یه برس زبر به موها شونه بکشین تا مو و پوست این نژاد سالم بمونه. موی بدن ویمارانر ریزش داره اما برس کشیدن باعث می‌شه موهای مرده به لباس و وسایل خونه نچسبه. برای براق نگه داشتن موی بدن ویمارانر، از دستمال چرمی برای تمیز کردن بدنش استفاده کنین.
هر وقت لازم بود، ویمارانرُ به حمام ببرین. این نژاد عاشق غلت زدن داخل گل و لای و هر جور کثافت متعفن دیگه‌ست. برای همین، بیشتر از حالت عادی به حمام احتیاج پیدا می‌کنه. معمولاً نژادهایی که گوش‌های آویزوون دارن، با مشکل عفونت گوش روبه‌رو می‌شن. هر هفته گوش‌های ویمارانرُ معاینه و با پنبه و شویندۀ مناسب تمیزش کنین. برای تمیز کردن گوش‌ها از گوش پاک‌کن یا چیزهای دیگه استفاده نکنین چون کانال گوش آسیب می‌بینه. بوی بد، قرمزی یا ورم داخل گوش، تکون دادن سر یا خاروندن گوش نشونۀ عفونته.
حداقل دو یا سه بار در هفته به دندون‌های ویمارانر مسواک بزنین تا جرم نبنده. حتی بهتره هر روز مسواک بزنین تا بیماری لثه رخ نده و دهن سگ‌تون بو نگیره.
ماهی یک یا دو بار ناخن‌ها رو کوتاه کنین. اگه ناخن‌هاش به زمین می‌خوره، یعنی بلند شده و وقت کوتاهی رسیده. با کوتاه نگه داشتن ناخن‌ها، از بروز مشکل و عفونت جلوگیری می‌شه و وقتی سگ‌تون با هیجان به استقبال‌تون می‌آد، پاهاتون زخم نمی‌شه.
از کوچیکی به پیرایش و معاینه عادتش بدین. مرتب پنجه‌ها و داخل دهن و گوش رو معاینه کنین (سگ ها روی پنجه‌هاشون حساسن). موقع پیرایش ازش تعریف کنین و بهش جایزه بدین تا به این شرایط عادت کنه و وقتی بزرگ‌تر شد، از معاینۀ دامپزشک و سالن آرایشگاه نترسه.
حین پیرایش، به علائمی مثل عفونت، زخم، جوش یا التهاب پوست، بینی، دهان، چشم و پا توجه کنین. چشم‌ها نباید قرمز باشه یا ترشح داشته باشه. معاینۀ منظم باعث می‌شه خیلی زود مشکل رو تشخیص بدین.
ویمارانر یه نژاد مهربون، فعال و بامزه‌ست که دوست داره دنیای بیرون از خونه رو کشف کنه. این نژاد بزرگ با ظاهر باشکوه و موی براق و کوتاه، به رنگ نقره‌ای و خاکستری دیده می‌شه.
همونطور که گفتیم، ویمارانر یه نژاد وفادار و مهربونه که معمولاً طبق خواستۀ شما رفتار می‌کنه. پس برای خانواده‌ها عالیه ولی به صاحبش وابسته می‌شه و اگه مدت طولانی تنها بمونه، دچار اضطراب جدایی می‌شه.
ویمارانر خیلی پرانرژیه و به کلی فعالیت بدنی احتیاج داره تا دست به خرابکاری نزنه. اگه حوصلۀ ویمارانر سر بره و به اندازۀ کافی ورزش نکنه، دردسر درست می‌کنه اما اگه درست آموزش ببینه، به یه حیوان خانگی فوق‌العاده تبدیل می‌شه.
اگه برای نگهداری و آموزش ویمارانر ها نیاز به کمک دارین، این رو بدونین که متخصصین کایندول کنارتونن تا به راحتی بتونین یه سگ مودب، سالم و دوست داشتنی داشته باشین. فقط کافیه با ما تماس بگیرین و یا فرم مشاوره کایندول رو پر کنین.
اولین نفری باشین که دیدگاه خود را می نویسد.
