

درسته که به سرپرستی گرفتن یک سگ واقعا هیجانانگیزه؛ اما زمانیکه تصمیم گرفتین یک حیوونخونگی رو به خونتون بیارین، حفظ آرامش و خونسردی خودتون خیلی مهمه و همین باعث میشه که همه چیز برای خودتون و توله سگتون بهخوبی پیش بره.
قبل از ورود سگ جدیدتون به خونه باید از قبل همه چیز رو آماده کنین؛ قلاده، بند قلاده و وسایل روزانه مورد نیاز برای داخل خونه و بیرونش رو تهیه کنین. وقتی که اونها رو به خونتون آوردین، باید برای کارهاتون برنامهریزی کنین؛ اینکه چطوری دنیای اطرافش رو کشف کنه، با چه کسی ملاقات کنه و بیشتر وقتش رو کجا سپری کنه.
هفتهی اول برای برقراری رابطه شما با سگ جدیدتون بسیار مهمه. تعیین قوانین و حد و مرز در بلندمدت، باعث ترک رفتارهای بد و تکرار رفتارهای خوب اون میشه، این دقیقاً چیزیه که شما انتظارش رو دارین.
نکات زیر به شما کمک میکنه که طبق یک برنامهی روزانه به سگتون کمک کنین تا با زندگی جدیدش تو خونه سازگار بشه.
شاید برای اینکه سگتون سریعتر با محیط جدیدش آشنا بشه و به اون عادت کنه، بخواهید اونرو کاملا آزاد بذارین و اجازهی هر کاری رو به اون بدین. معمولاً اکثر صاحبان حیوونای خونگی، این کار اشتباه رو انجام میدن. واقعیت اینه که یک محیط جدید میتونه برای سگها خستهکننده و غیرقابل تحمل باشه. شما میدونین وقتی که سگها خیلی هیجان زده میشن چه چوری واکنش نشان میدن؟ ادرار میکنن.
تو یک هفته تا ده روز اول، یک قسمتی از خونه که اغلب همهی افراد از اون استفاده میکنن رو برای نگهداشتن سگتون اختصاص بدین تا اون بتونه همه افراد رو ببینه و متوجه بشه که بقیه چه کار میکنن.
هدف کلی شما از تعیین حد و مرزها برای سگ تون اینه که اونها راحت تر خودشون رو با محیط جدیدشون وفق بدن. از اونجایی که این آشنایی باید بهتدریج صورت بگیره، پس بهتره به جای اینکه کاری کنین که یکدفعه همه چیز رو با هم تجربه کنه، یک برنامه از ترتیب کارها و زمان مناسب آن تهیه کنین و طبق اون هردفعه با یک چیز یا یک مکان خاص آشناشون کنین، این طوری اونا راحتتر و بهتر با دنیای اطرافشون آشنا میشن.
ممکنه کمی دور از عقل بهنظر برسه؛ اما با قلاده نگهداشتن سگ تو خونه، خیلی به ایجاد نظم و انضباط تو خونه کمک میکنه. در واقع وقتی سگتون را با قلاده تو خونه رها کنین، کنترل بیشتری روی سگتون دارین.
از همون روز اول که با حیوون خونگیتون وارد شدین، یک سری ویژگیهای رفتاری که از اون انتظار دارین رو برای خودتون مشخص کنید تا آروم آروم و به مرور زمان به حیوونخونگیتون آموزش بدین. همینطور که داخل خونه راه میرید و کار میکنین، اونها رو بهخاطر رفتار خوب و مناسبشون تحسین و تشویق کنین، رفتارهایی مثل: دستشویی کردن تو جای تعیینشده، نوشیدن آب از ظرف خودش و آروم دراز کشیدن تو جای خودش.
شما نباید قلاده بستن برای سگتون رو یک نوع تنبیه فرض کنین. این یک ابزاریه که به شما کمک میکنه تا مسیر سگتون رو از جایی که نمیخواین اونها برن، تغییر بدید. توصیهی ما به شما اینه که سگتون را با قلاده تنها رها نکنید. این کار می تونه خطر خفگی برای اون به همراه داشته باشه.
هفتهی اول زندگی شما با سگی که به سرپرستی گرفتین، صرف پرداختن به فعالیت و کارهای روزمرهتون میشه؛ اما بهتره در کنار اون، زمانیرو هم برای ورزش کردن اختصاص بدید. وقتی برای بار اول سگتون رو به خونه میارید، شاید پیش خودتون فکر کنید که انرژی کمی داره و فعلا نیازی به ورزش نداره؛ اما این فکر اشتباهه، گول ظاهر ساکت و خستهاش رو نخورید و برنامهی ورزش رو جزء فعالیت روزانهی اون قرار بدید تا هم از لحاظ جسمی و هم از لحاظ روحی سالم بمونه.
شما باید از همون روزای اول، بهطور منظم پیادهروی کنین. از پیادهرویهای کوتاه شروع کنید، هدف از انجام این کار یکی ورزش کردن و دیگری دیدن واکنش سگتون در هنگام استفاده از قلاده است.
وقتی برای اولینبار، سگی رو که تازه به فرزندخوندگی پذیرفتید به خونتون میارید، میشه درک کرد که شما دوست دارید به اون عشق و محبت زیادی نشون بدید، مخصوصاً اگه بدونید که اون گذشته سخت و پردردسری داشته؛ اما باید بدونید که این کار شما به ضرر اون تموم میشه. توجه و ابراز محبت بیش از حد شما به سگتون، دادن خوراکیهای بیرویه، در آغوش گرفتن دائم اون و اجازه دادن بهش برای انجام هر کاری یا رفتن به هر جایی که دوست داره، خیلی کار اشتباهیه و بعدها براتون مشکلساز میشه.
سگتون از این نوع رفتار محبتآمیز شما این برداشت رو میکنه که اجازه داره هر کاری که دلش میخواد رو انجام بده و شما هم باید بابت این کارها بهش جایزه بدین. این مساله در چند هفتهی اول مشکل خاصی ایجاد نمیکنه؛ اما در طولانیمدت ممکنه به مشکلات رفتاری تبدیل بشه. فقط زمانی به سگتون خوراکی بدید که کار درستی انجام داده باشه. هر وقت اونا درخواست محبت و توجه میکنن، نباید همیشه به خواستهشون پاسخ بدین. این در طولانیمدت میتونه منجر به رفتارهای”جلب توجه” بشه.
اگه یکدفعه بخواهید افراد زیادی را با سگتون آشنا کنین، بدونین که دارید کار اشتباهی انجام میدین. چون درست مانند مکانها؛ آشنا شدن یکدفعهی سگ با افراد جدید بسیار طاقتفرسا و خستهکننده است. برای آشنایی سگتون با دوستانتون، میتونین بیرون از خونه، جایی که سگ دیگهای نباشه قرار ملاقاتی ترتیب بدین و سگتون رو یک به یک به افراد دعوت شده، معرفی کنین.
وقتی برای اولینبار سگتون را به خونه میارید، ممکنه بخواهید تموم وقتتون را با اون بگذرونید تا هم حواستون به اون باشه و هم مطمئن بشین که اون کارهاش رو بهدرستی انجام میده. با این حال، بهترین کار اینه که طبق روال معمول به سرکارتون برید. درسته که روزای اول با سگ جدیدتون خیلی وقت میگذرونید؛ اما بالاخره مجبورید که برای سرکار رفتن یا مسائل دیگه خونه رو ترک کنید.
البته اشکال نداره که یکم بیشتر تو خونه بمونین تا ببنین اون چطور خودش رو با شرایط جدید وفق میدن؛ اما اگه از این حد بیشتر شد توقع اون بالا میره و انتظار داره که همیشه کنار شما باشه. برای اینکه مطمئن بشید که سگتون میتونه تنهایی رو تحمل کنه، باید از همون هفتهی اول چندبار به مدت کوتاه ، بدون اون بیرون برین تا ببینین در نبود شما چه رفتارهایی از خودش نشون میده، هرچه زودتر اونها را به برنامهی روزانه خودتون عادت بدین، بهتره.
هر وقت دارین روی نکتهی تربیتی سگتون کار میکنید، باید رفتار و شخصیت اون رو ببینید تا متوجه بشید که اونها چطور به شرایط مختلف واکنش نشون میدن. آیا اونها مضطرب و نگرانن، ترسیده یا عصبی و پرخاشگر میشن. وقتی که شما و سگتون بیشتر با هم آشنا شدین و اون تو خونهی جدیدش اعتماد به نفس لازم رو به دست آورد، میتونین محدودیتها رو کمتر کنین و آزادی بیشتری تو خونه به اون بدین. کارهایی که تو هفته اول انجام میدین، پایه و اساس کلی رابطه تون رو تعیین می کنه. کمی صبر و انضباط تو دراز مدت نتیجه بسیار زیادی براتون به همراه خواهد داشت.
اولین نفری باشین که دیدگاه خود را می نویسد.