معمولاً مرحله‌ی دوم حدود ۵ یا ۶ ماهگی اتفاق میفته؛ ولی بعضی از توله‌سگ‌ها چند ماه بعد تجربه‌ش می‌کنن. بنابراین، توله‌ها بابت چیزای جدید نگران می‌شن یا از چیزی می‌ترسن که قبلا باهاش مشکل نداشتن. مثلاً، ممکنه توله‌سگ ماه‌ها یه سطل آشغالو دیده باشه؛ ولی به محض این‌که جاش عوض شد، بهش پارس کنه! این مرحله برای اکثر توله‌سگ‌ها کوتاهه و فقط نشونه‌ی رشده.

کلید این مرحله اینه که به زور توله سگ رو تو اون شرایط قرار ندین و مثل قبل، بازی و شوخی رو چاشنی کار کنین. سگ‌تون رو لوس نکنین؛ ولی بهش احساس امنیت بدین. تشویقش کنین؛ ولی مجبورش نکنین. مثلاً، اگه به یه مجسمه که تازه دیده پارس می‌کنه، به زور نکشونیدش طرف مجسمه. در عوض، چندتا تشویقی بهش بدین، باهاش حرف بزنین و بعد خودتون برین سمت مجسمه و بهش دست بزنین. با لحن صدا، زبان بدن، تشویقی یا اسباب‌بازی مورد علاقه‌ش تشویقش کنین. اگه نیومد، ایرادی نداره؛ ولی اگه صبور باشین به احتمال زیاد جلو میاد.