مواد معدنی کمنیاز که با اسم میکرومینرالها هم شناخته می‌شن، کمتر 100 میلیگرم در هر Mcal مورد نیاز هستن. در ادامه مواد معدنی کم‌نیاز لازم برای سگها رو توضیح می‌دیم. 

آهن (Fe)

آهن Ferrum ، برای انتقال اکسیژن به سرتاسر بدن سگها خیلی مهمه. کمبود آهن می‌تونه باعث کمخونی، زبری پوشش، بیحالی و توقف رشد بشه.

انجمن رسمی کنترل غذای آمریکا AAFCO ، میزان لازم آهن برای همهی سگ‌ها توی همهی مراحل زندگی‌شون رو 80 میلیگرم بر کیلوگرم عنوان می‌کنه. غذاهای سرشار از آهن بیشتر در انواع گوشت (گوشتهای اندام، جگر، طحال و ریهها) و برخی منابع حاوی فیبر موجوده. 

مقادیر بیش از حد آهن توی رژیم غذایی می‌تونه منجر به کاهش خوردن یا بیاشتهایی، کاهش وزن و مشکلات کبدی بشه. 

مس (Cu)

مس cuprum، توی شکلگیری و عملکرد آنزیمهای مختلف بدن سگ، تشکیل هموگلوبین (حرکت اکسیژن)، عملکرد قلب، تشکیل استخوانها و میلین، توسعه بافت همبند و عملکرد ایمنی مهمه و نقش داره. کبد محل اصلی متابولیسم مس هست. 

انجمن رسمی کنترل غذای آمریکا AAFCO ، میزان حداقل مس برای سگها رو 7.3 میلیگرم بر کیلوگرم توصیه می‌کنه. بیشتر گوشتها (به ویژه گوشتهای اندام گاو)، سرشار از مس هستن. جذب مس توی غذا می‌تونه بسته به شرایط مختلف، متفاوت باشه و همین عامل باعث می‌شه تجویز مکمل مس کار دشواری باشه. 

کمبود مس می‌تونه باعث رشد غیرطبیعی، تغییر رنگ مو، مشکلات استخوانی و بیماریهای عصبی بشه. نژادهای خاصی از سگها مستعد مسمومیت با مس هستن که ناشی از مصرف زیاد مس (بدلینگتونها، وست هایلند وایتها و اسکای تریر) هست، همچنین مصرف بیش از اندازه مس می‌تونه باعث هپاتیت و افزایش آنزیمهای کبدی بشه.

روی (Zn) 

روی یا زینک Zinc ، بر بیش از 100 عملکرد آنزیمی، سنتز پروتئین، متابولیسم کربوهیدرات، بهبود وضعیت پوست و زخم و سیستم ایمنی نقش داره. روی یک ماده سمی نیست؛ اما مصرف بیش از اندازه مکمل زینک توصیه نمیشه، چون می‌تونه با بعضی مواد معدنی دیگه تداخل پیدا کنه و میزان جذب اونا رو کاهش بده. 

AAFCO میزان لازم روی برای سگها رو 120 میلیگرم بر کیلوگرم توصیه می‌کنه. غذاهای حاوی روی بیشتر گوشتها و منابع فیبر هستن. کمبود روی پیامدهایی مثل کاهش غذا خوردن، توقف رشد، ریزش مو، ضعف سیستم ایمنی و اختلالات رشدی رو به دنبال داره. بعضی از نژادهای سگهای قطب شمال ممکنه بیشتر از بقیهی نژادها دچار کمبود زینک بشن (نژادهایی مثل مالاموتهای آلاسکا و هاسکیهای سیبری) و در این صورت ممکنه نیاز به مکمل داشته باشن، حتی در صورتی که سطح کافی از این ماده توی رژیم غذایی‌شون وجود داشته باشه. 

منگنز (Mn)

منگنز Manganese توی خیلی از سیستمها مثل متابولیسم چربی و کربوهیدرات و رشد استخوانها و غضروفها نقش داره. انجمن رسمی کنترل غذای آمریکا AAFCO، میزان لازم منگنز برای سگها رو 5 میلیگرم بر کیلوگرم عنوان می‌کنه. غذاهای غنی از منگنز، منابع حاوی فیبر و غذاهای دریایی هستن. کمبود منگنز می‌تونه باعث بدشکلی استخوان و رشد کم بشه. 

سلنیوم (Se)

سلنیوم Selenium، ارتباط مستقیم با عملکرد سیستم ایمنی داره چون از سلولها در برابر آسیب اکسیداتیو محافظت می‌کنه و روی عملکرد طبیعی تیروئید نقش داره. 

انجمن رسمی کنترل غذای آمریکا AAFCO، میزان لازم سلنیوم رو 0.11 میلیگرم / کیلوگرم برای سگها عنوان می‌کنه. ماهی، تخم مرغ و جگر محصولات غذایی سرشار از سلنیوم هستن. 

کمبود سلنیوم مسئلهایه که خیلی کم رخ میده، چون ویتامین E می‌تونه در بعضی اندامها به عنوان جایگزین سلنیوم عمل کنه. کمبود طولانی مدت سلنیوم می‌تونه باعث کاهش غذا خوردن و بیاشتهایی بشه. مصرف بیش از اندازهی این ماده می‌تونه باعث استفراغ، اسپاسم عضلانی، افتادن و ضعف، ترشح بیش از حد آب دهان، کاهش میل به غذا خوردن، مشکلات تنفسی، بوی بد دهان و مشکلات ناخن بشه. 

ید (I)

ید iodide، روی عملکرد مناسب تیروئید سگ نقش داره. تیروئید به تنظیم دمای بدن کمک می‌کنه و روی رشد و نمو، ترمیم و مراقبت از پوست و مو و عملکرد عصبی عضلانی نقش داره. 

انجمن رسمی کنترل غذای آمریکا AAFCO، میزان لازم ید برای سگها رو 1.5 میلیگرم بر کیلوگرم توصیه می‌کنه. ماهی، تخممرغ و نمکهای یددار از محصولات غذایی هستن که ید بالایی دارن. مکملهای ید که معمولاً توی غذاهای تجاری اضافه می‌شن، شامل یدات کلسیم، یدید پتاسیم و یدید مس هستن. 

کمبود این ماده و همینطور مصرف بیش از حد اون باعث مشکلات پزشکی مشابهی مثل گواتر، بزرگ شده غده تیروئید، ریزش مو، بیحالی، ضعف، کاهش میل به غذا خوردن یا بیاشتهایی و تب میشه.