به اشتراک بگذارید در

نژاد لابرادور رتریور

خصوصیات و روش نگهداری از نژاد لابرادور رتریور

نژاد لابرادور رتریور (یا به طور خلاصه، لابرادور) یکی از محبوب‌ترین نژادهای سگ تو دنیاست که به خصوصیاتی مثل مهربون و معاشرتی بودن معروفه. این سگ های بااستعداد و ورزشکار در چند زمینه (از سگ دستیار و مددکار گرفته تا عملیات‌های جستجو و نجات) قوی ظاهر می‌شن. به علاوه، یه رفیق عالی برای بچه‌ها به شمار می‌رن و بسیار باهوش، مهرطلب و مهربون هستن. لابرادورها جزو سگ های یابنده هستن و به درد فعالیت‌هایی مثل کوهنوردی، شنا و بازی پرتاب اشیاء می‌خورن. اگه قصد خرید یا به سرپرستی گرفتن لابرادور دارین، حتماً سراغ یه فروشندۀ معتبر برین که نکات اخلاقی رو رعایت می‌کنه تا یه پاپی شاد و سالم‌ رو به خونه بیارین و از روش‌های غیر اخلاقی برای توله‌کشی از حیوانات حمایت نکنین. تو این مقاله با خصوصیات و روش نگهداری از نژاد لابرادور رتریور بیشتر آشنا بشین.

چند حقیقت درمورد نژاد لابرادور رتریور

  • زادگاه: : نیوفاندلند، کانادا
  • جثه: وزن نر: 36-29 کیلوگرم، وزن ماده: 32-25 کیلوگرم
  • گروه نژادی: ورزشکار
  • طول عمر: 10 تا 14 سال
  • پوشش بدن: طبق استانداردهای انجمن سگ های آمریکا (AKC)، لابرادور رتریور سه رنگ اصلی داره: سیاه، شکلاتی و زرد
  • خصوصیات اخلاقی: مهربون، معاشرتی، خوش‌برخورد
  • نیاز به ورزش: لابرادور رتریورها خیلی فعالن و مرتب به ورزش و تحریک ذهنی احتیاج دارن. 
  • آموزش: باهوش و تعلیم‌پذیر 
  • پیرایش: خیلی کم
نژاد لابرادور رتریور

نگاه کلی به نژاد لابرادور رتریور

لابرادور رتریورِ باهوش و مهربون، اولین نژاد آمریکاست که اسمش در انجمن سگ های آمریکا (American Kennel Club) به ثبت رسید. چهرۀ لابرادور حتی برای کسانی که از نژادهای مختلف سگ سردرنمی‌آرن، آشناست. تصویر این نژاد بارها توسط عکاس‌ها و هنرمندها به ثبت رسیده و معمولاً در قالب یه دوست وفادار ترسیم شده که صبورانه کنار صاحبش ایستاده. بدن ورزیده و عضلانی این نژاد برای ورزش ساخته شده.
این نژاد موهای کوتاه داره که مراقبت ازش راحته، خونگرم و صمیمی رفتار می‌کنه، باهوش و پرانرژی‌ـه. وفاداری و ازخودگذشتی لابرادور مثال‌زدنیه: لابرادورها جزو سگ های دوست‌داشتنی و عاشق انسان‌ها هستن که زندگی‌شون‌و وقف خدمت به خانواده می‌کنن. تا جایی که بعضی از صاحبان و طرفداران این نژاد، سگ‌شون‌و به فرشته تشبیه می‌کنن. این نژاد اولین بار در جزیرۀ نیوفاندلند (خارج از ساحل اقیانوس اطلس در کانادا) متولد شد.
نژاد لابرادور خیلی شیرین و مهربونه. برای همین، در نقش سگ درمان و برای مراجعه به بیمارستان و خانۀ سالمندان عالی ظاهر می‌شه. از طرفی، چون باهوشه، دستیار خوبی برای افراد دارای معلولیت‌ـه. در ضمن، به لطف بدن ورزیده، شامۀ قوی و ذات جسوری که داره، به عنوان سگ جستجو و نجات یا سگ یابنده و شکار خوش می‌درخشه.
رقابت با لابرادورها در مسابقات سرعتی و فرمانبرداری کار سختی‌ـه. مخصوصاً در زمینۀ فرمانبرداری عالی هستن. این نژاد فقط تو یه زمینه ضعیف عمل می‌کنه؛ اون هم به عنوان سگ نگهبان‌ـه. در واقع، صاحبان این نژاد می‌گن لابرادور انقدر اهل کمک و مهربونه که به غریبه خوشامد می‌گه و جای خوراکی‌ها رو بهش نشون می‌ده.

تاریخچه نژاد لابرادور رتریور

نژاد لابرادور رتریور اولین بار در نیوفاندلند کانادا متولد شد و در اونجا به سگ سنت جان معروف بود. ماهی‌گیرهای محلی از این نژاد به عنوان سگ همراه استفاده می‌کردن تا ماهی‌ها رو جمع و حمل کنن.
با این که درمورد اجداد این نژاد اطلاعات در دسترس نیست، اکثر افراد معتقدن که سگ سنت جان با سگ نیوفاندلند و سایر سگ های کوچک و آبی محلی جفت‌گیری کردن. خارجی‌ها با دیدن بدن ورزیدۀ این نژاد پی بردن که این سگ ها می‌تونن مفید باشن و ورزشکاران انگلیسی تعداد لابرادور به انگلیس وارد کردن تا در شکار به عنوان سگ یابنده ازشون استفاده کنن. ارل مالمزبوری دوم یکی از اولین کسانی بود که اقدام به این کار کرد و حول و حوش سال 1830 دستور داد تا سگ های سنت جان وارد انگلیس بشن.
ارل مالمزبوری سوم اولین کسی بود که از این نژاد تحت عنوان لابرادور یاد کرد. جالبه بدونین، لابرادور (که حالا محبوب‌ترین نژاد سگ در آمریکاست) در دهۀ 80 قرن نوزده رو به انقراض رفت و خانوادۀ مالمزبوری و سایر طرفداران انگلیسی این نژاد رو نجات دادن. محدودیت‌های دولتی و قوانین مالیاتی باعث شد این نژاد در نیوفاندلند کمرنگ بشه. خانواده‌ها اجازه نداشتن بیشتر از یک سگ داشته باشن و نگهداری از سگ ماده مالیات هنگفتی داشت. برای همین پاپی‌های ماده از بقیۀ برادرها جدا می‌شدن.
اما این نژاد در انگلیس به حیات خودش ادامه داد و در سال 1903 توسط انجمن سگ های انگلیس به رسمیت شناخته شد. نژاد لابرادور رتریور در اوایل قرن بیست در آمریکا رسمیت پیدا کرد. محبوبیت این نژاد بعد از جنگ جهانی دوم به اوج رسید و از سال 1991 جزو پرطرفدارترین نژادهاست که در انجمن سگ های آمریکا به ثبت رسیده. امروزه از لابرادورها برای شناسایی مواد مخدر و مواد منفجره، جستجو و نجات، درمان، کمک به افراد دارای معلولیت و به عنوان سگ یابنده در بین شکارچی‌ها استفاده می‌شه. همینطور در انواع مسابقات (از جمله زیبایی، میدانی، سرعتی و فرمانبرداری) قوی ظاهر می‌شه.

نژاد لابرادور رتریور

وضعیت سلامتی نژاد لابرادور رتریور

در کل کاوالیر کینگ چارلز اسپانیل نژاد سالمیه اما مثل بقیۀ نژادها، مستعد برخی بیماری‌هاست. لزوماً همۀ کاوالیرها به این بیماری‌ها دچار نمی‌شن اما اگه قصد نگهداری از کاوالیر دارین، به موارد زیر دقت کنین.

دیسپلازی لگن:

یه بیماری ارثی که باعث می‌شه استخوان ران از مفصل لگن جدا بشه. این وضعیت با و بدون علائم بالینی رخ می‌ده. بعضی از سگ ها در یک یا دو پای عقب دچار درد و مشکل می‌شن. هر چه سن سگ بالا می‌ره، خطر آرتروز وجود داره. سگی که به این وضعیت مبتلاست، نباید زاد و ولد کنه.

دیسپلازی آرنج:

این بیماری ارثی در بین نژادهای بزرگ شایع‌ـه. گفته می‌شه این وضعیت به خاطر تفاوت در سرعت رشد سه استخوان در آرنج سگ رخ می‌ده که زوال و سست شدن مفصل رو به دنبال داره. در نتیجه، سگ در راه رفتن دچار مشکل می‌شه و احساس درد می‌کنه. دامپزشک برای درمان یا کنترل درد از جراحی یا دارو کمک می‌گیره.

استئوکندریت دیسکان (OCD):

این بیماری ارتوپدی در اثر رشد نامناسب غضروف در مفصل‌ها رخ می‌ده. معمولاً در آرنج ظاهر می‌شه اما در کتف هم دیده شده. این بیماری باعث درد و خشکی مفصل می‌شه؛ تا جایی که سگ توانایی خم کردن آرنج رو از دست می‌ده. این وضعیت از چهار تا نُه ماهگی در سگ ها تشخیص داده می‌شه. مصرف بیش از حد غذاهای رشدی یا سرشار از پروتئین توسط پاپی‌ها در بروز این وضعیت نقش داره.

آب مروارید:

این وضعیت در سگ ها (درست مثل انسان‌ها) با ظاهر شدن لکه‌های تیره روی عدسی چشم تشخیص داده می‌شه. این وضعیت در سنین مختلف دیده می‌شه و اغلب روی قدرت بینایی تأثیر نداره اما در موارد حاد منجر به از دست دادن بینایی می‌شه. اگه قرار به جفت‌گیری باشه، چشم‌پزشک حتماً باید سابقۀ بیماری چشم رو معاینه کنه. معمولاً آب مروارید با جراحی قابل درمانه.

آتروفی پیش‌روندۀ شبکیه (PRA):

گروهی از بیماری‌های چشم که باعث زوال تدریجی شبکیه و شب‌کوری و از دست دادن بینایی در روز می‌شه. اگه محیط پیرامون سگ براش آشنا باشه و تغییر نکنه، خیلی از سگ ها با محدودیت بینایی کنار می‌آن.

صرع:

بعضی از لابرادورها از بیماری صرع رنج می‌برن که با تشنج‌های خفیف یا شدید همراهه. ممکنه تشنج در قالب رفتار غیر عادی، مثل دویدن دیوانه‌وار (جوری که انگار کسی دنبالشون کرده)، تلوتلو خوردن یا قایم شدن، ظاهر می‌شه. تماشای این وضعیت ترسناکه اما معمولاً سگ هایی که دچار صرع ایدیوپاتیک هستن در بلندمدت وضعیت خوبی دارن. توجه داشته باشین که تشنج صرفاً در اثر صرع ایدیوپاتیک رخ نمی‌دن و چند عامل دیگه، مثل اختلال متابولیک، بیماری‌های عفونی مغز، تومور، مسمومیت، آسیب شدید مغزی و غیره، در بروز این وضعیت نقش دارن. پس اگه سگ شما دچار تشنج شد، فوراً برای چک‌آپ به دامپزشک مراجعه کنین.

دیسپلازی دریچۀ سه‌لختی یا سه‌گوش (TVD):

نوعی ناهنجاری قلبی مادرزادی که این روزها در نژاد لابرادور شایع شده. پاپی‌های مبتلا به این وضعیت با ناهنجاری دریچۀ سه‌گوش در سمت راست قلب به دنیا می‌آن. ممکنه بیماری خفیف یا شدید باشه: بعضی از سگ ها بدون علامت به زندگی ادامه می‌دن و دستۀ دیگه جون خودشون‌و از دست می‌دن. این وضعیت به کمک سونوگرافی تشخیص داده می‌شه. تحقیقات در زمینۀ آشنایی با شیوع و روش‌های درمان این بیماری در لابرادورها ادامه داره.

میوپاتی:

این بیماری عضلات و سیستم عصبی رو درگیر می‌کنه. علائم اولیه خیلی زود (یعنی از هفتۀ ششم و اغلب تا هفت ماهگی) قابل رویته. پاپی مبتلا به میوپاتی هنگام راه رفتن علائمی نظیر خستگی و خشکی داره. حتی ممکنه بعد از ورزش پخش زمین بشه. به مرور زمان، عضلات دچار آتروفی می‌شن و سگ به زحمت روی پا می‌ایسته یا راه می‌ره. این وضعیت درمان‌پذیر نیست اما به نظر می‌رسه استراحت و گرم نگه داشتن سگ به کاهش علائم کمک می‌کنه. سگ های مبتلا به میوپاتی نباید زاد و ولد کنن چون این بیماری ارثیه.

اتساع معده:

معمولاً از این وضعیت تحت عنوان نفخ یاد می‌شه و یه بیماری مرگباره که سگ های بزرگ با سینۀ ستبر، مثل لابرادور، رو درگیر می‌کنه (مخصوصاً اگه روزی یک وعدۀ حجیم داشته باشن، سریع غذا بخورن، در یه وعده کلی آب بخورن یا بعد غذا فعالیت بدنی شدید داشته باشن). نفخ زمانی اتفاق می‌افته که معده از گاز یا هوا ورم می‌کنه و بعد می‌چرخه. در این شرایط، سگ نمی‌تونه برای خلاص شدن از شر هوای اضافه در معده آروغ بزنه یا استفراغ کنه و خون به قلب نمی‌رسه. فشار خون کاهش پیدا می‌کنه و بدن سگ وارد شوک می‌شه. اگه سگ فوراً تحت مراقبت بالینی قرار نگیره، جون خودش‌و از دست می‌ده. اگه شکم سگ‌تون باد کرده، زیاد آب دهن می‌ریزه و حالت تهوع داره اما استفراغ نمی‌کنه، احتمال نفخ رو در نظر بگیرین. بی‌قراری، افسردگی، رخوت، ضعف و بالا رفتن ضربان قلب هم از جمله علائم این وضعیته. در صورت مشاهدۀ این علائم، هر چه زودتر به دامپزشک مراجعه کنین.

درماتیت مرطوب حاد:

نوعی بیماری پوستی که با قرمزی و التهاب پوست همراهه. این وضعیت در اثر عفونت میکروبی ظاهر می‌شه و معمولاً به اسم هات اسپات معروفه. از جمله روش‌های درمان می‌شه به کوتاه کردن مو، شستشو با شامپوی درمانی و آنتی بیوتیک اشاره کرد.

دم یخی:

یه بیماری خوش‌خیم اما دردناک که در بین لابرادورها و سایر نژادهای رتریور شایع‌ـه. به این وضعیت دم خمیده یا limber tail هم می‌گن که باعث شل و خمیده شدن دم سگ می‌شه. ممکنه سگ دم خودش‌و گاز بگیره. این وضعیت جای نگرانی نداره و معمولاً ظرف چند روز خود به خود برطرف می‌شه. به نظر می‌رسه این سندرم در اثر بروز مشکل در عضلات بین مهره‌های دم رخ می‌ده.

عفونت گوش:

لابرادورها عاشق آب هستن و از اونجایی که گوش‌های افتاده دارن، مستعد عفونت گوش هستن. حتماً هر هفته گوش‌ها رو معاینه و تمیز کنین تا از عفونت جلوگیری بشه.

مراقبت و نگهداری از نژاد لابرادور رتریور

لابرادور رتریورها جزو سگ های دوست‌داشتنی خانواده هستن که نباید به مدت طولانی تنها بمونن. برای جلوگیری از رفتارهای مخرب، مثل کندن زمین و جویدن اشیاء، از فعالیت فیزیکی و ذهنی غافل نشین. پیاده‌روی و بازی روزانه به تخلیۀ انرژی کمک می‌کنه؛ پس این مسئله رو جدی بگیرین. لابرادورها «معتاد کار» هستن و باید تعلیم ببینن تا رفتار مناسبی از خودشون نشون بدن. بهتره از مهد پاپی‌ها شروع و از روش‌های تقویت مثبت استفاده کنین. لابرادورها عاشق جویدن هستن. پس حتماً براشون اسباب‌بازی بگیرین. در نهایت، شرط عقل اینه وقتی دور و ور سگ‌تون نیستین، پاپی لابرادورها رو داخل جعبه بذارین تا وسایل خونه رو نجوه.

نژاد لابرادور رتریور

رنگ مو و پیرایش

لابرادورها موی براق و دولایه دارن که مراقبت ازش آسونه. پوشش بدن لابرادور باعث می‌شه این نژاد از آب‌وهوای سرد و مرطوب در امان بمونه. پس به عنوان سگ یابنده عالی ظاهر می‌شه. موی بدن لابرادورها سیاه، زرد و شکلاتی‌ـه. کسانی که برای اولین بار به پرورش این نژاد رو آوردن، بیشتر طرفدار رنگ مشکی بودن اما طی چند سال اخیر، لابرادورهای زرد و شکلاتی طرفدار پیدا کردن.
پیرایش موی لابرادور خیلی راحته اما این نژاد به شدت ریزش مو داره. پس یه جاروی باکیفیت بخرین و هر روز (مخصوصاً زمانی که موها ریزش داره) به موهای سگ‌تون‌ شونه بزنین تا موهای مرده بریزه. لابرادورها هر دو ماه به حمام احتیاج دارن تا تمیز و خوشبو بمونن.
برای تمیز نگه داشتن لابرادور، هر وقت تو گل و لای غلت زد، حمامش کنین. دو الی سه بار در هفته دندان‌ها رو مسواک بزنین تا جرم از روی دندان پاک بشه و بیماری لثه رخ نده. ماهی یک الی دو بار ناخن‌ها رو کوتاه کنین تا پنجه‌ها آسیب نبینه.
هر هفته گوش‌ها رو معاینه کنین و دنبال علائم عفونت مثل قرمزی یا بوی بد بگردین. برای جلوگیری از عفونت، قسمت بیرونی گوش رو با پنبه و شویندۀ ملایم تمیز کنین. از وارد کردن شیء به کانال گوش بپرهیزین. بعد از حمام، شنا یا بعد از این که سگ‌تون خیس شد، گوش‌ها رو تمیز کنین چون عفونت گوش در لابرادورها شایعه.
از کوچیکی این پروسه رو شروع کنین تا پاپی به مسواک و معاینه عادت کنه. بهش تشویقی بدین و ازش تعریف کنین تا یه تجربۀ مثبت داشته باشه. حین پیرایش، به علائمی مثل عفونت، زخم، جوش یا التهاب پوست، بینی، دهان، چشم و پا توجه کنین. معاینۀ منظم باعث می‌شه خیلی زود مشکل رو تشخیص بدین.

به سرپرستی گرفتن لابرادور رتریور کار آسونیه اما باید آمادگی این کار رو داشته باشین. بعد از خرید پاپی لابرادور، باید کلی وقت صرف کنین تا اصول اولیۀ فرمانبرداری رو به سگ آموزش بدین، پاپی رو اجتماعی بار بیارین تا با بقیۀ آدم‌ها و سگ ها درست برخورد کنه و مهارت‌های مهم مثل خوابیدن در شب و دستشویی کردن بیرون از خونه رو بهش یاد بدین. برای اینکه یه لابرادور مودب و سالم داشته باشین، می‌‌تونین از خدمات مشاوره و پکیج های تخصصی کایندول استفاده کنین.

اولین نفری باشین که دیدگاه خود را می نویسد.