به اشتراک بگذارید در

نکاتی درباره آلرژی فصلی سگ ها

با آغاز فصل بهار، وقتشه که نکاتی درباره آلرژی فصلی سگ ها رو بررسی کنیم. آلرژی فصلی سگ، می‌تونه اینطوری باشه که «بعد از یه روز بهاری باصفا، که تو زیباترین فضاهای سبز ایران سپری شده؛ حالا وقت اونه که یه استراحت شبانه‌ی خوب داشته باشین. بهترین دوست پشمالوتون، روی قسمت انتهایی تختخواب می‌پره، تا کنارتون بخوابه. همینطور که در سکوت، استراحت آرومتون رو شروع می‌کنین، یکدفعه صدای پنجول کشیدن و خاروندن رو می‌شنوین. خاروندن و پنجول کشیدن، قطع میشه؛ اما چند لحظه بعد، دوباره شروع میشه. خُب، اولش شاید اذیت‌تون نکنه. ولی بعدش، سگتون شروع میکنه به لیسیدن پاهاش. اون‌وقته که پیش خودتون فکر می‌کنین که “کی قراره این لیسیدن و ملچ‌ملچ تموم بشه؟” سگتون حسابی بی‌قراره، و مدام خودش رو می‌خارونه. متوجه میشین که دیگه حالا وقتشه که به خاطر اون و خودتون، این غائله رو تموم کنین.» اینجا ست که از خودتون می‌پرسین که ʼسگم آلرژی داره؟ʻ
خاروندن، لیسیدن، گاز گرفتن‌های سفت و ملایم، همه‌شون نشونه‌های اولین چیزی هستن که دامپزشک‌تون قصد نداره که اون رو محتمل بدونه؛ یعنی: آلرژی‌.

آلرژی‌ فصلی سگ ها رو میشه به دو دسته اصلی تقسیم کرد:

1. آلرژی‌ های محیطی، که بهش “آتوپی” هم میگن
2. آلرژی غذایی
درسته که دونستن درباره هر دو این دسته‌ها، مهمه؛ اما ما در این مقاله، صرفاً به آلرژی‌های محیطی (یا آتوپی) تمرکز می‌کنیم.
مطالب مربوط به تشخیص و کنترل شرایط آلرژیک در سگ ها، اونقدر زیادن که می‌شه یه کتاب درباره اون‌ها نوشت (که البته واقعاً هم نوشته شده). اگه سگتون آلرژی داره، خیلی مهمه این مسئله رو با دامپزشک‌تون در میون بذارین، تا بدونین که چه گزینه‌هایی پیش روتونه. شروع آلرژی‌های محیطی معمولاً بین 6 ماهگی تا 7 سالگی اتفاق می‌افته. گفته میشه که خیلی از گونه‌های سگ ها، به این نوع آلرژی دچار میشن؛ و بالاخره اینکه هیچ گونه‌ای از سگ ها نیستن که از آلرژی “در امان” باشن؛ و این قاعده حتی درباره سگ هایی که از نژادهای دورگه و میکس هستن هم صدق میکنه.

ما در اینجا به 5 تا نکته کلیدی درباره آلرژی‌های فصلی سگ ها تمرکز می‌کنیم، که عبارتند از:

1. آلرژی‌ ها، بیمارهایی هستن که قابل کنترلن؛ اما درمان‌پذیر نیستن

بررسی‌ها میگن که مسیر خوبی برای کنترل آلرژی فصلی سگ ها وجود داره، اما درمانی در مورد این بیماری ها موجود نیست
برای التهاب های فصلی، سگتون احتمالاً می‌تونه با انواع داروهای ضدخارش، آلرژیش رو کنترل کنه. اما برای موردهای حاد و مزمن، 6 ماه تا یه سال طول میکشه، که با همکاری دامپزشک‌تون، بهترین راهکار کنترل آلرژی رو برای حیوان خانگی‌تون پیدا کنین.
“آزمون و خطا”، لازمه؛ تا ببینین که حیوان خانگی‌تون به چه دارویی، بهتر از بقیه جواب میده. هیچ روش منحصر‌به‌فردی برای رسیدگی به آلرژی در سگ ها وجود نداره؛ و هر حیوان خانگی، واکنش متفاوتی به داروهای مشخص نشون میده.

2. چند روش درمانی که مؤثرترین هستن

چند روش درمان چه سگتون داروهای خوراکی دریافت کنه، یا تزریقی، یا شامپوهای موضعی؛ یه رویکرد چندمنظوره، برای کنترل آلرژی‌های محیطی، بهترین رویکرده.
اگر پاهای سگتون میخاره، از پاک‌کننده‌هایی استفاده کنین که مخمرها و باکتری‌های ناخواسته رو حذف می‌کنه. چون همین مخمرها و باکترهای ناخوشایند هستن که خارش رو بدتر میکنن. اگر تمام بدن سگتون میخاره، احتمالاً به تزریق یه آمپول ضدخارش نیاز داره. اگه کشاله‌های ران سگتون، سرخ و مُلتهبه، سگتون به یک داروی ضدالتهاب نیاز داره.
وقتی آلرژی شدیده، بعضی سگ ها دچار عفونت پوستی میشن (که بهش پیودرما میگن). در این صورت، دامپزشک‌تون به شما میگه که باید آنتی‌بیوتیک خوراکی به سگتون بدین یا آنتی‌بیوتیک موضعی. وقتی آلرژی تشدید میشه؛ باکتری‌ها و مخمرهای روی سطح پوست، فرصت‌طلب میشن. و اون‌وقته که اگه عفونت رو کنترل نکنین، دیگه نمی‌تونین آلرژی رو کنترل کنین.
نی که مؤثرترین هستن

3. آنتی‌ هیستامین ها فقط برای انسان نیستن

سگ هایی که آلرژی دارن، معمولاً نسبت به هیچ‌کدوم از آنتی‌ هیستامین‌ ها مثل سیتریزین، لوراتادین، دیفن‌هیدرامین، حساسیت ندارن.
در مورد نشونه‌های آلرژی خفیف، آنتی‌ هیستامین‌ ها در مواقع ناچاری، خوب جواب میدن. اما برای خارش‌های قابل ملاحظه، گاهی این داروها کافی نیستن.
اونوقته که دامپزشک‌ تون، آنتی‌ هیستامین‌ های مشخص دیگه‌ای رو تجویز می‌کنه؛ که البته به نشونه‌های بالینی سگتون بستگی داره. یادتون باشه که قبل از خریدن یه شیشه سیتریزین یا لوراتادین، از دامپزشک‌تون سؤال کنین که آیا با توجه به نشونه‌های آلرژی سگتون، این نسخه مناسب‌ترینه یا نَه.

4. بنادریل(دیفن‌هیدرامین)، و قاعده یک به یک

سگتون برای هر 1 پوند وزن بدنش، به 1 میلی‌گرم (mg) بنادریل احتیاج داره.
مثلاً اگر وزن سگتون 50 پونده (که تقریباً میشه 23 کیلوگرم)، دادنِ 50 میلی‌گرم بنادریل به اون لازمه.
با اینکه بنادریل (دیفن‌هیدرامین) هم یک آنتی‌هیستامینه؛ اما این آنتی‌هیستامین، فقط برای اونه که تا موقع مراجعه به دامپزشک‌تون و مشورت با اون، سگتون رو کمی آروم کنین.
یادتون باشه که بنادریل معمولی (دیفن‌هیدرامین) رو استفاده کنین، نَه “بنادریل دی”. چون بنادریل دی، ضداحتقان داره (یعنی: ورم رو از بین می‌بره)، و بعضی سگ ها به اون حساسیت دارن.
بنادریل رو هر 8 ساعت یک بار به سگتون بدین؛ اما یادتون باشه که با دامپزشک‌تون در این مورد مشورت کنین که سگتون چند دوز از این دارو رو نیاز داره.

5. اقدامات بازدارنده برای تمام طول سال

سگ هایی که آلرژی دارن، به گزیدگی به‌وسیله‌ی کَک و کنه هم حساس‌تر هستن.
اقدامات بازدارنده‌ی مداوم برای جلوگیری از تماس سگ با کِرم قلب، کک و کَنه، باعث میشه که سگتون در برابر انواع بیماری‌ها محافظت بشه؛ و علاوه بر اون، می‌تونه کمک کنه که شیوع واکنش‌های پوستی رو کنترل کنین که به خاطر تماس حیوان خانگی با ساس و انگل‌ها به وجود اومدن.
کک تو شهرها، یه خطر برای تمام طول سال به حساب می‌آد؛ پس، یادتون باشه که اگه حتی داره برف می‌باره، اقدامات بازدارنده رو متوقف نکنین.

آلرژی‌ ها، به همون اندازه که پیچیده‌اَن، آزاردهنده‌ هم هستن. پس، شکیبایی شما تا موقع پیدا کردن بهترین راهکار درمانی، می‌تونه برای خودتون و همینطور سگتون نتیجه‌بخش باشه. یادتون باشه که همیشه، مقداری پاک‌کننده دارویی، دَم دستون داشته باشین؛ تا با اونا، پاها و کشاله‌های ران سگتون رو تمیز کنین. مطمئن بشین که تاریخ اعتبار محتوای بنادریل‌تون (دیفن هیدرامین) تمام نشده. یه تصفیه‌کننده هوا بخرین، تا آلرژی رو توی خونه‌تون کم کنه. و مهم‌تر از همه اینا، هیچ‌وقت تسلیم نشین! چون هر چی نباشه، فصل ها بالاخره تغییر میکنن. دامپزشکی رو پیدا کنین که حاضره با شما و سگتون کار کنه، تا بهترین راهکارها و برنامه‌ی درمانی رو برای سگتون برنامه‌ریزی کنین. تو این مسیر، کایندول هم کنارتونه و تنهاتون نمی‌زاره؛ پس با متخصصین ما در تماس باشین.