آشنایی با زبان بدن سگ ها

به اشتراک بگذارید در

آشنایی با زبان بدن سگ‌ها

می‌دونی سگت چی می‌خواد بگه؟ آشنایی با زبان بدن سگ‌ها، کلید درک این موجودات شیرینه. سگ‌های زبون بسته برای برقراری ارتباط از حرکات بدن استفاده می‌کنن و اگه جواب نداد، در مرحلۀ دوم سراغ آوا و صدا می‌رن. شما می‌تونین با درک زبان بدن، رفتار سگ‌تون‌ رو ارزیابی کنین و حتی پیشبینی کنین که قراره چه رفتاری از خودش نشون بده. زبان بدن به شما کمک می‌کنه بفهمین سگ شما تو یه موقعیت خاص چه احساسی داره. آیا راحته یا معذب شده؟
اول باید با ساده‌ترین انواع زبان بدن سگ‌ها آشنا بشین. بعد تو موقعیت‌های مختلف رفتار سگ با آدم‌ها و بقیۀ حیوانات‌ رو تحت نظر بگیرین. زبان بدن حیوانات حکم مکالمه رو داره. مثل رقص می‌مونه. پس برقراری ارتباط بین سگ و انسان هم به همین صورته. اگه صبور باشین، با ظرافت‌های زبان بدن سگ‌ها آشنا می‌شین.
آشنایی با زبان بدن سگ‌ها به شما کمک می‌کنه با سگ‌تون ارتباط برقرار کنین اما جدا از این مسئله، به کمک این توانایی می‌تونین تو موقعیت‌های خطرناک از خودتون و سگ‌تون محافظت کنین. سگ شما بدون کوچک‌ترین صدا می‌تونه بهتون بگه که خطر در کمینه. وقتی سگ‌تون با سگ‌های دیگه ارتباط برقرار می‌کنه، به زبان بدنش دقت کنین. زبان بدن سگ به شما میگه چه زمانی بازی و شوخی تبدیل به یه دعوای جدی می‌شه. شناخت زبان بدن به تربیت سگ و تشخیص مشکلات رفتاری کمک می‌کنه.

اعتماد به نفس

سگی که از خودش مطمئنه، صاف می‌ایسته، سرش‌ رو بالا می‌گیره، گوش‌هاش صاف به سمت بالاست و چشم‌هاش هوشیاره. دهنش کمی باز اما ریلکسه. ممکنه دمش‌ رو آروم تاب بده، جمع کنه یا به حالت ریلکس و بی‌خیال بالا ببرتش (انگار که آویزونه). این وضعیت نشون می‌ده که سگ آرومه، خطرناک نیست و با محیط احساس راحتی می‌کنه.

خوشحال

معمولاً نشونه‌های اعتماد به نفس و خوشحالی شبیه به همدیگه‌ست. کافیه به اون موارد، دم تکون دادن و نفس نفس زدن رو هم اضافه کنین. سگ خوشحال مهربون‌تر و راضی‌تره و مضطرب نیست. حتی ممکنه صدای آه سگ‌تون‌ رو بشنوین که از سر رضایت بلند شده.

بازیگوش

سگ بازیگوش، خوشحال و سرخوشه. گوش‌هاش سیخ به سمت بالاست، چشم‌هاش می‌درخشه و معمولاً تندتند دم تکون می‌ده. حتی ممکنه با خوشحالی بالا و پایین بپره و این طرف و اون طرف بدوه. معمولاً سگ‌های بازیگوش به نشونۀ بازی به جلو خم می‌شن. یعنی دوتا پای جلو رو دراز می‌کنن، سرشون‌و صاف به سمت جلو می‌گیرن و باسن مبارک‌ رو به سمت هوا بلند می‌کنن و یه تکون ریزی هم بهش می‌دن. یعنی با زبون بی‌زبونی ولی خیلی تابلو می‌خوان شما رو به بازی دعوت کنن.

هیجان‌ زده

زبان بدن سگ هیجان‌زده شبیه به خوشحالی و بازیگوشیه. یعنی معمولاً نفس نفس می‌زنه، ورجه و وورجه می‌کنه و حتی ناله سر می‌ده. چشم‌هاش درشت می‌شه و زبونش بیرون می‌افته. بعضی سگ‌ها از شدت هیجان بیش فعال می‌شن. یعنی می‌پرن بغل آدم‌ها، با صدای بلند پارس می‌کنن یا مثل دیوونه‌ها می‌شن.
بعضی وقت‌ها هیجان چیز خوبی نیست. هیجان بیش از حد سگ‌ها رو خسته می‌کنه یا باعث تحریک مفرط می‌شه که استرس و اضطراب رو به دنبال داره. تو این شرایط، حواس سگ‌تون‌ رو به آموزش، اسباب‌بازی یا ورزش پرت کنین (مثلاً، دویدن بیرون خونه). به تنبیه متوسل نشین یا قلاده رو نکشین.

مضطرب

سگ‌های مضطرب سرشون‌ رو پایین می‌گیرن، کمی گوش‌ها رو عقب می‌برن و گردن‌شون‌ رو دراز می‌کنن. ابروهای افتاده و رو به پایین هم نشونۀ اضطرابه. بدن سگِ مضطرب سفت و منقبض می‌شه و دمش‌ رو جمع می‌کنه. خمیازه، لیسیدن لب‌ یا معلوم شدن سفیدی چشم از جمله نشونه‌های اضطرابه.
سگ مضطرب به محرک‌ها بیش از حد واکنش نشون می‌ده و ممکنه بترسه یا پرخاش کنه. اگه با سگ آشنا هستین، حواسش‌ رو به یه چیز خوشایند پرت کنین اما حواس‌تون باشه تحریکش نکنین.

ترسیده

زبان بدن اضطراب و ترس شبیه به همدیگه‌ست اما علائم ترس شدیدتره. در این حالت، سگ با عضلات منقبض به سمت زمین خم می‌شه، گوش‌ها رو عقب می‌بره و چشم‌هاش‌ رو تنگ می‌کنه. معمولاً دمش‌ رو لای پا جمع می‌کنه و بدنش می‌لرزه. حتی ممکنه ادرار یا مدفوع کنه.
سگی که ترسیده، زوزه می‌کشه یا غرولند می‌کنه و حتی ممکنه برای دفاع از خودش دندون نشون بده. اگه حس کنه در معرض خطر قرار داره، خیلی زود دست به خشونت و پرخاش می‌زنه. در این حالت، سعی نکنین آرومش کنین. فقط با آرامش موقعیت‌ رو ترک کنین. اگه صاحب سگ هستین، با آرامش و اعتماد به نفس رفتار کنین اما سعی نکنین سگ‌تون‌ رو آروم یا تنبیه کنین. سعی کنین اون رو از موقعیت دور کنین و به یه جای آشنا و بی‌خطر ببرین.

پرخاشگر

معمولاً سگ‌ها از روی اضطراب یا ترس به خشونت رو می‌آرن. اگه اضطراب و ترس ادامه پیدا کنه، علامت‌های پرخاش ظاهر می‌شه. در این حالت، سگ چهارتا پاش‌ رو روی زمین سفت می‌کنه تا قلمرو تعیین کنه و به سمت جلو خیز برمی‌داره. گوش‌ها عقب می‌ره، سر به سمت جلو می‌آد و چشم‌ها تنگ و باریک اما نافذ می‌شه. معمولاً دم صاف به سمت بالا می‌ره و حتی ممکنه تکونش بده. ممکنه سگ دندون نشون بده، دندون قروچه و غرولند کنه یا به نشونۀ تهدید پارس کنه. موهای پشت کمر هم سیخ می‌شه.

مطیع و قلدر

تا دلت بخواد درمورد این دو حالت سگ‌ها سوء تفاهم وجود داره. معمولاً سگ مطیع به پشت روی زمین دراز می‌کشه. سگ قلدر و ارباب، بالای سر بقیه می‌ایسته.
یادتون باشه سلطه‌گری یه رفتار نیست، بلکه نوعی دینامیک در رابطۀ بین دو سگ به حساب می‌آد. معمولاً سگ‌هایی که به گروه خاص تعلق دارن مثل بقیۀ حیوان‌ها به یه سلسله‌مراتب سفت و سخت پایبند نیستن اما گاهی یه ترتیب و سلسله‌مراتب خاص در بین اون‌ها دیده می‌شه. معمولاً این وضعیت به صورت طبیعی و غریزی شکل می‌گیره.
وقتی سگ در حالت مطیع قرار می‌گیره، در واقع می‌خواد این پیام‌ رو منتقل کنه که برای دیگران خطرناک نیست. این رفتار اختیاریه و سگ مجبور به انتخاب این حالت نیست. یعنی سگ انتخاب می‌کنه که در حضور آدم‌ها، سگ‌ها یا بقیۀ حیوانات مطیع رفتار کنه.
سگ مطیع سرش‌و پایین می‌گیره و چشم‌هاش‌و درویش می‌کنه. معمولاً دمش‌ رو پایین می‌گیره اما بین پا جمع نمی‌کنه. ممکنه به پشت غلت بزنه و شکمش‌ رو نشون بده، سگ یا طرف مقابل‌ رو نوازش کنه یا لیس بزنه تا نشون بده نیت بد نداره. گاهی زمین‌ رو بو می‌کشه یا بی‌توجهی می‌کنه تا نشون بده دنبال دردسر نیست. در این حالت، سگ رام، سر به زیر و مظلوم رفتار می‌کنه.
مطیع رفتار کردن سگ‌ها لزوماً نشونۀ اضطراب یا ترس نیست. گاهی سگ‌ها حین بازی این رفتار رو از خودشون نشون می‌دن. بنابراین، شرایط‌و بسنجین، بعد با دقت به حالت چهره و زبان بدن سگ نگاه کنین تا بهتر بفهمین اوضاع از چه قراره.

کایندول به شما کمک می‌کنه سگ‌تون رو بهتر بشناسین و ارتباط بهتر و قوی‌تری باهاش داشته‌باشین. فرم مشاوره رو پر کنین تا بتونیم به بهترین شکل کنارتون باشیم و کمک‌تون کنیم.