بهترین غذا برای سگ های با معده حساس و مشکلات گوارشی
16 آبان 1403
آکیتا یه سگ کاری بزرگ، نجیب، وفادار و شجاع از تبار ژاپنه. این نژاد، چند ویژگی فیزیکی منحصر به فرد داره؛ مثل موی کوتاه، ضخیم و دولایه، گردن کلفت، گوش‌های مثلثی نوک تیز و یه دم پشمالو که به سمت بالا تاب می‌خوره. همین ویژگی‌ها باعث می‌شه آکیتا شبیه به یه عروسک بزرگ و توبغلی باشه. در مجموع، نژاد آکیتا دقیق، بااراده و ساکته اما جایی که لازم باشه، پارس هم می‌کنه. آکیتا در کل یه نگهبان عالی و یه دوست ارزشمنده ولی برای خانواده‌ها و به عنوان همبازی بچه‌ها و بقیه حیوانات خانگی توصیه نمی‌شه.
گروه: کار
قد: ۶۶ تا ۷۱ سانتی‌متر (نر)، ۶۰ تا ۶۶ سانتی‌متر (ماده)
وزن: ۴۵ تا ۵۹ کیلوگرم (نر)، ۳۲ تا ۴۵ کیلوگرم (ماده)
مو: کوتاه، ضخیم، دولایه و بعضی از سگ‌های آکیتا ژن مغلوب دارن و برای همین موهاشون بلنده
رنگ مو: راه‌راه و خال‌خالی (با علامت سفید)
طول عمر: ۱۰ تا ۱۳ سال
اخلاق: مهربون، وفادار، مستقل، محافظ
هایپوآلرژیک: خیر
زادگاه: ژاپن
آکیتا به طرز عجیبی با اعضای خانواده مهربونه و به دل می‌شینه ولی بیشتر مناسب یه صاحب باتجربه است که بچه یا سگ دیگه‌ای نداره. اگه خونه کوچیکی دارین و به نظرتون آکیتا نژاد مناسبی برای شماست، پس تا آخر عمر یه رفیق وفادار و همیشگی نصیب‌تون می‌شه.
میزان محبت: زیاد
میزان صمیمیت: کم
میزان صمیمیت با بچه‌ها: کم
میزان صمیمیت با بقیه حیوانات خانگی: کم
نیاز به ورزش: زیاد
بازیگوشی: زیاد
میزان انرژی: زیاد
تعلیم‌پذیری: متوسط
هوش: متوسط
میل به پارس کردن: کم
میزان ریزش مو: زیاد
نژاد آکیتا، بومی ژاپنه و اسمش رو از زادگاهش گرفته. این نژاد به عنوان سگ نگهبان و شکارچی در کوهستان‌های شمال ژاپن پرورش داده می‌شد؛ کوه‌هایی که قدمت‌شون به چند صد سال قبل یا بیشتر برمی‌گرده. در گذشته آکیتا برای مردم ژاپن نماد سلامتی و شانس بود. ژاپن در سال ۱۹۳۱ اعلام کرد نژاد آکیتا یک یادمان طبیعی برای این کشوره و در سال ۱۹۳۴، قانون درمورد این نژاد وضع شد.
دولت ژاپن در جنگ جهانی دوم و به خاطر فقر و محرومیت‌های ناشی از جنگ، دستور داد تا تمام آکیتاها رو بکشن. بعضی از سگ‌های آکیتا در کوهستان رها شدن یا با ژرمن شپرد جفت خوردن و اینطوری شد که نجات پیدا کردن. بعد از جنگ، تلاش‌ها برای احیای این نژاد از طریق جفت‌گیری دقیق بازمانده‌ها و تلاش برای حذف خصوصیات نژادهای دیگه شروع شد.
گفته می‌شه اولین آکیتا در سال ۱۹۳۷ توسط هلن کلر به آمریکا آورده شد چون هنگام سفر به ژاپن، به این نژاد علاقه‌مند شده بود. بعد از جنگ جهانی دوم، اعضای ارتش، آکیتاها رو همراه خودشون به آمریکا آوردن و محبوبیت این نژاد بیشتر شد. در سال ۱۹۷۲، آکیتا توسط انجمن پرورش سگ آمریکا (AKC) به رسمیت شناخته شد.
قوانین مربوط به آکیتا در ژاپن با استانداردهای آمریکایی فرق داره. رنگ آکیتاهای ژاپنی محدوده ولی آکیتاهای آمریکایی در همه رنگ پذیرفته می‌شن. آکیتای آمریکایی بیشتر خصوصیات بقیه نژادهارو داره، بزرگ‌تره و استخون‌بندی درشت‌تری داره. سر آکیتاهای آمریکایی شبیه خرسه ولی سر آکیتاهای ژاپنی بیشتر شبیه روباهه. اغلب آکیتاهای آمریکایی ماسک تیره دارن ولی این ویژگی طبق قوانین ژاپن ممنوعه.
هاچیکو، متولد سال ۱۹۲۳، سگ یه استاد اهل توکیو بود که نماد وفاداری نژاد آکیتاست. هاچیکو هر روز همراه استاد به ایستگاه قطار می‌رفت و بعدازظهر دوباره برمی‌گشت تا با هم به خونه برگردن. تا اینکه یه روز استاد سر کار فوت می‌کنه اما هاچیکو همچنان تا ۹ سال به ایستگاه قطار می‌رفت و برمی‌گشت.
آکیتاها خیلی قوی، نیرومند و ورزشکارن. یعنی به ورزش و تمرین جدی احتیاج دارن. ریزش موهاشونم بیشتر از بقیه سگ‌هاست. پس خیلی باید به نظافت دقت کنین. این سگ مثل گربه‌ها بعد از خوردن ِغذا خودش رو تمیز می‌کنه. از آب و هوای گرم هم خوشش نمی‌آد چون پشم تنش ضخیمه. پس حواس‌تون باشه دمای بدنش بالا نره.
ورزش
میزان انرژی این نژاد نسبتاً زیاده و هر روز باید ۳۰ الی ۶۰ دقیقه ورزش کنه که حداقل شامل یک یا دوبار پیاده‌روی با سرعت بالا می‌شه. البته بهتره آکیتا رو به پارک سگ‌ها نبرین چون نسبت به بقیه سگ‌ها پرخاشگری می‌کنه. اگه آکیتا حوصله‌ش سر بره یا به مدت طولانی تنها بمونه، عادت‌های مخرب از خودش نشون می‌ده.
پیرایش
لایه بیرونی پشم آکیتا سفت و صافه اما لایه داخلی نرم و ضخیمی داره. ریزش موی این نژاد نسبتاً زیاده و سالی دوبار این ریزش به اوج خودش می‌رسه. برای نگهداری از این نژاد، کافیه یه روتین برای پیرایش داشته باشین. هر هفته موهاش رو برس بکشین تا سالم بمونه و ریزشش کم بشه. در فصل‌هایی که ریزش به اوج می‌رسه، فاصله برس کشیدن رو کمتر کنین.
تربیت
آکیتاها خیلی باهوشن ولی به لجبازی و کله‌شقی هم معروفن. شما می‌تونین با آموزش و اجتماعی کردنش به روش صحیح، آکیتا رو کنترل کنین تا ویژگی‌های بهتری که داره بیشتر به چشم بیاد. پس تربیت این نژاد چالش‌برانگیز اما ضروریه. کلید موفقیت شما اینه که به موقع سگتون رو اجتماعی کنین. غریزه شکار در آکیتا خیلی قویه، به غریبه‌ها مشکوکه و زیاد با سگ‌های دیگه دم‌خور نیست.
پرورش‌دهندگان مسئول و متعهد تلاش می‌کنن تا به قوانینی که توسط انجمن‌های پرورش سگ (مثل AKC) وضع شده، پایبند بمونن. اگه سگ‌ها طبق این قوانین جفت‌گیری کنن، کمتر دچار بیماری‌های ژنتیکی می‌شن. اما این نژاد مستعد یه سری مشکلات ارثی یا ژنتیکیه. در ادامه به بعضی از این موارد اشاره می‌کنیم:
پاپی‌های آکیتا خیلی سریع رشد می‌کنن و به رژیم غذایی باکیفیت و کم‌کالری احتیاج دارن تا زیاد چاق و بزرگ نشن. آکیتاهای بزرگسال روزی دوبار به سه تا پنج فنجون غذای خشک احتیاج دارن البته این مقدار به نوع غذایی که می‌خورن هم بستگی داره. حتما پشت بسته‌ی غذای سگتون رو چک کنین و به میزان مناسب بهش غذا بدین. مواظب اضافه وزن باشین و با دامپزشک درمورد نیازهای خاص سگتون مشورت کنین.
نگهداری از سگ فقط یه مزیت و امتیاز نیست، بلکه کلی مسئولیت داره. در کمترین حالت، سگ‌ها برای غذا و سرپناه به ما وابسته‌ن و لایق چیزهای بیشتری هستن. اگه قصد دارین یه سگ به خونه بیارین، باید به مسئولیت‌ها و تعهدات آگاه باشین. با ارسال پکیج‌های ماهیانه‌ای که با توجه به نژاد و نیازهای سگتون طراحی می‌شن، Kindwell کنارتونه تا شما بهترین سرپرست برای سگتون باشین.
اولین نفری باشین که دیدگاه خود را می نویسد.
