به اشتراک بگذارید در

خصوصیات و روش‌های نگهداری از نژاد افغان هاوند

نژاد افغان هاوند که به ظاهر منحصر به فرد، موهای ابریشمی و چشم‌های نافذ معروفه، به معنی واقعی کلمه جذابه اما این نژاد به غیر از زیبا بودن، باهوش هم هست! افغان هاوند بسیار باهوش و تعلیم‌پذیره. به علاوه، یه نژاد اصیل و قدیمیه که قدمتش به هزاران سال قبل برمی‌گرده. ظاهر و شهرت افغان هاوند تو دنیای امروز اونقدر بالا رفته که به یکی از گرون‌ترین نژادها در دنیا تبدیل شده اما در گذشته، اعراب بادیه‌نشین افغانستان از این نژاد برای شکار غزال و طعمه‌های کوچیک در منطقه‌ی کوهستانی و صعب‌العبور افغانستان استفاده می‌کردن. بعدها در جنگ هم از افغان هاوند استفاده شد و طبیعتاً، این سگ های دوست‌داشتنی در تاریخ هنر و ادبیات جا باز کردن.

اگه قصد خرید افغان هاوند دارین، حتماً تحقیق کنین و دنبال یه پرورش‌دهنده‌ی معتبر بگردین. این نژاد فوق‌العاده‌ست اما به صاحبی احتیاج داره که براش وقت بذاره، بهش توجه کنه و درست بهش آموزش بده. این نژاد برای زندگی در آپارتمان مناسب نیست چون به فضای کافی برای دویدن و بازی احتیاج داره.

چند حقیقت درمورد نژاد افغان هاوند

  • زادگاه: افغانستان
  • جثه: بزرگ، قد: 71-60 سانتی‌متر، وزن: 27-22 کیلوگرم
  • گروه نژادی: تازی (در بعضی مناطق جزو گروه ورزشی)
  • طول عمر: 14-12 سال
  • مو: بلند، ابریشمی و پرپشت. معمولاً به رنگ قهوه‌ای، کرمی، قرمز، راه‌راه، سیاه یا سفید.
  • خصوصیات اخلاقی: مستقل، باوقار، ملیح، وفادار. با اعضای خانواده مهربونه اما با غریبه‌ها گرم نمی‌گیره.
  • نیاز به ورزش: متوسط

نگاه کلی به نژاد افغان هاوند

در گذشته، از نژاد افغان هاوند برای شکار طعمه‌های بزرگ در بیابان‌ها و کوهستان‌های افغانستان استفاده می‌شد. پس به موهای بلند و پرپشت احتیاج داشت تا بدنشُ گرم نگه داره. توانایی و سرعت افغان هاوند در دویدن باعث شد این نژاد در افغانستان ارزشمند بشه. سگ تازی افغان با شجاعت حیوانات خطرناک، مثل پلنگ، رو دور نگه می‌داشت تا شکارچی سوار بر اسب از راه برسه.

یه ویژگی ارزشمند دیگه در نژاد افغان هاوند، قابلیت این نژاد در عملکرد مستقل بود. یعنی می‌تونست بدون راهنمایی و دستور آدم‌ها فکر کنه و دست به شکار طعمه بزنه. افغان‌ هاوندها تو دنیای امروز به شکار پلنگ نمی‌رن اما ذات مستقل خودشون رو حفظ کردن.

پاپی افغان هاوند، مثل پاپی‌ بقیه‌ی نژادها، دنبال جلب توجه اعضای خانواده می‌گرده اما رفتار این نژاد در این دوران گول‌زننده‌ست و صاحب‌های از همه جا بی‌خبر راحت به تله می‌افتن. وقتی افغان هاوند بالغ می‌شه، دلقک‌بازی‌هاش در دوران تولگی از بین می‌ره. افغان هاوند بالغ به کسی توجه نشون نمی‌ده و حتی گاهی از بغل و نوازش فراریه. سگ تازی افغان مستقله و خودش تصمیم می‌گیره که چطوری و چه زمانی به توجه نیاز داره.

اگه استقلال و بی‌تفاوتی این نژادُ کنار بذاریم، باید بگیم هر وقت عشقش بکشه با شما مهربونه و حسابی سرتون‌و گرم می‌کنه. خیلی از خانواده‌ها به افغان هاوند لقب «دلقک» می‌دن چون به بازیگوشی و دزدیدن وسایل درست از جلوی چشم اعضای خانواده معروفه. تا جایی که حتی کشوها رو باز می‌کنه و لباس می‌دزده. افغان هاوند ذاتاً برای مسابقات ورزشی به اسم دوره‌ی تطمیع ساخته شده چون این قابلیت رو داره که مسافت‌هایی بسیار دورتر از انسان رو ببینه و مفصل لگنش قابلیت چرخش داره که باعث می‌شه به راحتی موانع رو پشت سر بذاره.

در این دوره‌ها، از کیسه‌های پلاستیک به عنوان طعمه استفاده می‌شه. در این مسابقات، توانایی سگ ها در شکار طعمه از طریق قدرت بینایی مورد آزمایش قرار می‌گیره. سازمان American Sighthound Field Association در سال 1972 تأسیس شد. این موسسه هنوز پابرجاست و روی مسابقات مورد علاقه‌ی سگ ها و صاحب‌ها نظارت داره. افغان هاوند، چه به عنوان سگ شکاری در مسابقات تطمیع و چه به عنوان یه دوست خانوادگی بازیگوش، یه نژاد منحصر به فرده.

تاریخچه‌ی نژاد افغان هاوند

افغان هاوند در افغانستان متولد شد و در این کشور به سگ تازی معروفه. تا مدت‌ها گفته می‌شد که قدمت این نژاد به دوران پیش از میلاد مسیح برمی‌گرده. اخیراً محققان دی‌ان‌ای به این نتیجه رسیدن که افغان هاوند یکی از کهن‌ترین نژادهای سگ در دنیاست و قدمتش به هزاران سال قبل برمی‌گرده.

اولین فرد غربی، که اسمش به عنوان پرورش‌دهنده‌ی نژاد افغان هاوند به ثبت رسیده، یه افسر انگلیسیه که در نزدیکی کابل مستقر بود. در سال 1925، افغان هاوندها از غزنی افسر انگلیسی به انگلیس فرستاده شدن و از اونجا به آمریکا ورود پیدا کردن. انجمن سگ های آمریکا (American Kennel Club) در سال 1926 این نژادُ به رسمیت شناخت و انجمن افغان هاوند آمریکا (Afghan Hound Club of America) در سال 1940 به عضویت انجمن سگ های آمریکا دراومد.

یکی از برادران مارکس، به نام زپو مارکس (Zeppo Marx)، از جمله اولین کسانی بود که نژاد افغان هاوند رو به آمریکا وارد کرد. در اواخر دهه‌ی 70، با ورود باربی (که 80 درصد از سود شرکت متل رو تأمین می‌کنه) و سگ تازی افغانش به نام بیوتی (Beauty) به قلب و خونه‌ی تعداد زیادی از طرفداران عروسک در آمریکا، محبوبیت افغان هاوند به اوج رسید. در همین دهه، شروع مسابقات تطمیع جذابیت این نژادُ بالا برد. در دهه‌ی 80، افغان هاوند در مسابقات زیبایی انجمن سگ های آمریکا خوش درخشید و علی‌رغم استقلال فکری و خودرأی بودن، وارد مسابقات فرمانبرداری شد.

خصوصیات اخلاقی افغان هاوند

معمولاً افغان هاوند به یه نفر یا یکی از اعضای خانواده وابسته می‎شه و اهل استقبال از مهمون‌ها نیست. به احتمال زیاد، با بی‌توجهی به حضور بقیه باعث رنجش مهمون‌ها می‌شه. بعضی از افغان‌ هاوندها با ورود غریبه به داخل خونه یکی دو بار پارس می‌کنن اما این نژاد به درد نگهبانی نمی‌خوره. همونطور که گفتیم، افغان هاوند مستقل و لجبازه. برای همین، تربیت این نژاد کار سختیه. سگ تازی افغان با غذا فریب نمی‌خوره و انگیزه نمی‌گیره و مثل بقیه‌ی نژادها (از جمله گلدن رتریور) کشته مرده‌ی خوشحال کردن دیگران نیست.

ظاهر افغان هاوند در مسابقات نمایشی خیره‌کننده‌ست اما تا حالا خیلی از مربیان حرفه‌ای در مسابقات توسط این نژاد ضایع شدن چون از همکاری سر باز زده. با این حال، اگه خودش بخواد، از بقیه‌ی نژادها بهتر عمل می‌کنه. اگه با خشونت باهاش رفتار کنین، افغان هاوند منزوی می‌شه یا یه خصومت جزئی با شما پیدا می‌کنه. ملایمت، مهربونی و صبر بهتر از هر روش دیگه روی این نژاد جواب می‌ده و باید درک کنین که این نژاد یه وقتایی حال و حوصله‌ی همکاری نداره.

وضعیت سلامتی نژاد افغان هاوند

روی هم رفته، افغان هاوند نژاد سالمیه اما مثل همه‌ی نژادها، مستعد چند بیماری‌ه. لزوماً همه‌ی افغان‌ هاوندها دچار این مشکلات نمی‌شن اما اگه قصد نگهداری از این نژادُ دارین، بهتره به نکات زیر توجه کنین.

آلرژی:

علائم حساسیت در افغان هاوند شبیه به آلرژی در انسان‌هاست و شامل عطسه، آبریزش چشم و بینی، خارش، ریزش مو و رخوت می‌شه. روش درمان به علت حساسیت بستگی داره و شامل محدودیت‌های غذایی، مصرف دارو و تغییر شرایط محیطیه.

سرطان:

از جمله علائم سرطان در سگ ها می‌شه به ورم غیر عادی جوش یا برجستگی، جوش علاج ناپذیر، خونریزی از سوراخ‌های بدن و مشکل تنفسی یا دفع اشاره کرد. شیمی‌درمانی، جراحی و مصرف دارو از جمله روش‌های درمان سرطانه.

آب مروارید:

در این وضعیت، تمام یا قسمتی از عدسی چشم کدر می‌شه و اصلی‌ترین عامل از دست رفتن قدرت بینایی در سگ هاست. انتخاب روش جراحی برای درمان آب مروارید به شدت بیماری بستگی داره.

کم‌کاری تیروئید:

نوعی اختلال در غده‌ی تیروئید که با علائمی نظیر عفونت مزمن گوش، عفونت میکروبی پوست، ریزش مو، رخوت و افسردگی شناخته می‌شه. معمولاً این وضعیت با مصرف دارو و تغییر رژیم غذایی قابل درمانه.

مراقبت و نگهداری از نژاد افغان هاوند

افغان هاوند ترجیح می‌ده داخل خونه و کنار اعضای خانواده باشه. وقتی تو خونه‌ست، آرامش داره ولی ذاتاً فعال و پرانرژیه و به ورزش منظم و روزانه نیاز داره که شامل پیاده‌روی طولانی یا دویدن می‌شه. اگه قصد دارین در حیاط از افغان هاوند نگهداری کنین، حتماً باید دور حیاط رو حصار بلند و محکم بکشین. دست به فرار افغان هاوند محشره و به محض این که قلاده‌ش باز بشه، دیگه سخت می‌تونین مهارش کنین. (یادتون باشه از اسب هم سریع‌تر می‌دوه!) باید مدام بهش یاد بدین که از دستورات پیروی کنه و روش‌های تقویت مثبت بهتر از هر چیز روی این نژاد جواب می‌ده.

رنگ مو و پیرایش افغان هاوند

اگه موی بدن افغان هاوند به درستی پیرایش بشه، واقعاً تماشایی و زیباست. جنس موی افغان هاوند شبیه به موی انسان ضخیم و ابریشمیه. موی سر این نژاد ابریشمی و بلنده و بالای سر گوجه می‌شه. کل بدن این نژاد (به غیر از کمر) از موی بلند پوشیده شده و حتی گوش و پاها هم مو داره. موی کمر سگ های بالغ این نژاد کوتاه و نرمه.

انجمن سگ های آمریکا تمام افغان هاوندهای تک رنگ رو نمونه‌ی استاندارد این نژاد می‌دونه و بعضی از ترکیب رنگ‌ها جذابیت بیشتری داره. یادتون باشه حتماً باید به پیرایش موهای این نژاد اهمیت بدین. پرپشت بودن موها باعث در هم گره خوردن و ژولیده شدن ظاهر افغان هاوند می‌شه. پس پیرایش منظم (حتی روزانه) و حمام خیلی مهم و ضروریه. پیرایش نژاد افغان هاوند کار سختیه و طول می‌کشه. برای همین، خیلی از صاحب‌ها ترجیح می‌دن سگ‌شون‌و پیش آرایشگر حرفه‌ای ببرن. پیرایش این نژاد کار هر کسی نیست ولی اگه با صبر و حوصله باشین، کم‌کم قلق کار دست‌تون می‌آد و یاد می‌گیرین که چطور باید از موهای این نژاد نگهداری کنین.

از کوچیکی به پیرایش و معاینه عادتش بدین. مرتب پنجه‌ها و داخل دهن و گوش رو معاینه کنین (سگ ها روی پنجه‌هاشون حساسن). موقع پیرایش ازش تعریف کنین و بهش جایزه بدین تا به این شرایط عادت کنه و وقتی بزرگ‌تر شد، از معاینه‌ی دامپزشک و سالن آرایشگاه نترسه.

معمولاً نژادهایی که گوش‌های آویزوون دارن، با مشکل عفونت گوش روبه‌رو می‌شن. هر هفته گوش‌های سگ‌تون‌و معاینه و با پنبه و شوینده‌ی مناسب تمیزش کنین. برای تمیز کردن گوش‌ها از گوش پاک‌کن یا چیزهای دیگه استفاده نکنین چون کانال گوش آسیب می‌بینه. بوی بد، قرمزی یا ورم داخل گوش، تکون دادن سر یا خاروندن گوش نشونه‌ی عفونته.

حداقل دو یا سه بار در هفته به دندون‌های افغان هاوند مسواک بزنین تا جرم نبنده. حتی بهتره هر روز مسواک بزنین تا بیماری لثه رخ نده و دهن سگ‌تون بو نگیره. ماهی یک یا دو بار ناخن‌ها رو کوتاه کنین. اگه ناخن‌هاش به زمین می‌خوره، یعنی بلند شده و وقت کوتاهی رسیده. با کوتاه نگه داشتن ناخن‌ها، از بروز مشکل و عفونت جلوگیری می‌شه و وقتی سگ‌تون با هیجان به استقبال‌تون می‌آد، پاهاتون زخم نمی‌شه.

حین پیرایش، به علائمی مثل عفونت، زخم، جوش یا التهاب پوست، بینی، دهان، چشم و پا توجه کنین. چشم‌ها نباید قرمز باشه یا ترشح داشته باشه. معاینه‌ی منظم باعث می‌شه خیلی زود مشکل رو تشخیص بدین.

افغان هاوند، به لطف موهای بلند و چشم‌های زیبا، ظاهر شاهانه و اشرافی داره اما زیر اون ظاهر زیبا قلب یه سگ شکاری می‌تپه. اگه قصد نگهداری از این نژادُ دارین، خودتون‌ُ برای یه سگ مستقل آماده کنین که غریزه‌ی شکار داره و به کلی ورزش احتیاج داره. بلند بودن موهای این نژاد نشون می‌ده که باید برای پیرایش منظم موها وقت بذارین که شامل برس کشیدن روزانه و حمام هفتگی می‌شه.

از طرفی، خودتون رو برای یه پاپی مهربون آماده کنین که به اعضای خانواده وفاداره و بهشون عشق می‌ده. افغان هاوند برای اون دسته از خانواده‌ها که بچه دارن مناسبه و می‌تونین این نژادُ با بقیه‌ی سگ ها آشنا کنین (معمولاً با بقیه‌ی افغان هاوندها بهتر کنار می‌آد). اگه فکر می‌کنین شرایط نگهداری از افغان هاوند رو دارین، این نژاد سالم و سرسخت یه گزینه‌ی عالی برای شماست.

اگه برای نگهداری و آموزش افغان هاوند ها نیاز به کمک دارین، این رو بدونین که متخصصین کایندول کنارتونن تا به راحتی بتونین یه سگ مودب، سالم و دوست داشتنی داشته باشین. فقط کافیه با ما تماس بگیرین و یا فرم مشاوره کایندول رو پر کنین.

اولین نفری باشین که دیدگاه خود را می نویسد.